Θα ήταν μόνο μια στιγμή
που έγινε ατσάλι
μέσα μου η θέληση
και πήρα αδίστακτος
τα σύνεργα
να μαχαιρώσω
κάτω από την καρωτίδα
εκείνη τη συνήθεια
που με ταπεινώνει
να έρχομαι και να πετάω
χούφτες άστρα
στο μολύβι
που νυχτώνει
τις επιθυμίες σου
Αλλά και τι να περιμένεις
από άνθρωπο
που έσβησε το σώμα του
απ' τον ουρανό
κι αντί να χαίρεται
τουλάχιστον
το απέραντο
της μαύρης τρύπας του
αναμοχλεύει τύψεις
για περίσσιο φως;
Αλλά τώρα σσσσσσσσς
Πάτερ ημών
ο εν τοις πειρασμοίς
Δώσε να βγάζουμε τα λόγια μας
με κόπο