S.O.S.

 

Όσοι ρίχνουνε κροτίδες 

στη ζωή των άλλων 

Ας προσέξουν 

S.O.S.

Πριν πεταχτεί 

Mη σκάσει 

το βεγγαλικό 

στα χέρια τους 

Και πλημμυρίσει αίμα 

η καριέρα τρομοκράτη 

Θάβοντας 

τον υποψήφιο  τρόμο 

μέσα στον αληθινό 

Κώστας Τσιαχρής 

Το εγκώμιο του πλήθους

 

Σε κανένα πλήθος 

Δεν υπάρχει γνήσια κίνηση 

Μονάχα μια καταγωγή 

από DNA αγάλματος

Μονάχα μια μετέωρη υπόσχεση 

βημάτων προς τα μπρος 

Τα πλήθη 

Γυροφέρνουν 

σαν πλανήτες 

την εικόνα τους

ή τη φωνή του ρήτορα 

Κοιτούν μπροστά 

και η ματιά τους 

έχει μείνει μίλια πίσω 

Ακούνε μόνο 

τον αντίλαλο της ακοής τους 

που ζητοκραυγάζει 

Κάτω από τα πέλματά τους

ένα ποδοπατημένο 

χορταράκι 

ετοιμάζεται να εκδικηθεί 

Να γίνει αναρριχητική μουτζούρα 

μέσα στην καλλιγραφία

της δύναμής τους 

Κώστας Τσιαχρής 

Λιποταξία

 

Λιποτακτούμε από τη γλώσσα 

των ανθρώπων 

Πάει να πει ότι μιλάμε  

Με το λάλημα του πετεινού 

σε ανήλιαγα σημεία 

μες στο σώμα 

Που το φως δε φτάνει 

Κι αν τα φτάσει 

κόβουν τις αχτίδες του 

δυο θηριώδη σύννεφα 

τα στήθη κάθε μάνας 

που μας βύζαξε 

και δεν ανέχεται 

το σπλάχνο της για μια ζωή 

να κουβαλά τη στάμπα 

λιποτάκτη 

Κώστας Τσιαχρής 

Οι προσκυνητές

 

Σαν κύκνοι με σκυμμένο το λαιμό 

Οι επιβάτες στο μετρό 

Διαβάζουνε τα κινητά τους 

Πρόσωπα δεν έχουν 

Έχουν  ράμφη

Κι όλο σκύβουν κατανυκτικά 

προς τις οθόνες 

Με την έκσταση  προσκυνητή 

που υπόσχεται αιώνια πίστη 

Κάποτε ένα βήμα πριν 

ανοίξουν τις φτερούγες τους 

για να χαθούν οριστικά 

ανάμεσα στα πίξελ 

ένα  σκούντημα  του διπλανού 

Ένας βήχας 

Η ρομποτική φωνή 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

Διακόπτουν την προσκύνηση 

Κι οι τρομαγμένοι κύκνοι 

ανασηκώνουν το κεφάλι 

και τα  ζαλισμένα μάτια 

προς το άθεο φως 

Κώστας Τσιαχρής 

Βάφτιση

 

Εικαστικό: Gustav Klimt 

Δεν το σκέφτηκε καλά ο Ηράκλειτος

Το θέμα είναι να μπαίνεις στα ποτάμια 

και να βγαίνεις  ίδιος 

Ούτε με βρεγμένα πόδια 

Ούτε με το τρέμουλο 

που πιάνει όσους σκέφτονται 

τις παγωμένες όχθες 

Αλλά πάντα με την όψη ενός φτερού 

απείραχτου μες στη νεροποντή 

Μιας Οφηλίας 

που ανταλλάσσει τον πνιγμό της 

μ' ένα μήνα διακοπές 

στους καταρράχτες του Νιαγάρα  

Αλλά  όπως κι αν το δούμε 

όταν  πέφτεις  στο ποτάμι 

Φέρνουν πάλι τα βαφτιστικά σου 

Το σταυρό  το λάδι 

Προσπαθούν να σε βαφτίσουν κάτι ξένο 

Βάζουν μέσα σου τα χέρια τους 

και ψάχνουν 

Μέχρι να τραβήξουν 

από την ουρά σαν ψάρι 

έξω απ' τη ζωή σου 

το  ονοματεπώνυμό σου 

Κώστας Τσιαχρής 

Ανάταση χειρών

 

Τις γνήσιες  ήττες 

τις μαθαίνουμε 

αφού σηκώσουμε 

ψηλά το κύπελλο 

κραδαίνοντας το

ώρες στον αέρα 

προς απόλαυση 

του πλήθους 

και ταπείνωση 

του εχθρού 

Μετά την αποθέωση 

τα χέρια μας 

σα να τα παίζει 

κάποιος ξένος 

παραμένουν σηκωμένα 

Όμοια με ληστών 

που παραδίδονται

μετά από μέρες 

ανελέητου κυνηγιού 

Η κούραση 

Η ατέλειωτη ανάταση 

τους δίνουν  πάτημα 

ν' αγανακτήσουν 

Νοσταλγώντας 

τις στιγμές 

που μέσα τους 

ζητούσε καταφύγιο 

το σκυφτό κεφάλι 

του ηττημένου 

Κώστας Τσιαχρής