Τρίτη 30 Απριλίου 2019

Κώστας Τσιαχρής "Αντιγραφή"



Είναι  παράξενο  

τρομακτικά  παράξενο 

Αυτή η πλατεία 

με τα πρεζόνια και  τις πεταμένες σύριγγες 

αποστηθίζει βρώμα  

κι απαγγέλλει   ουρανό  

Μα όταν αρχίζει  να   αντιγράφει  

κουτοπόνηρα 

απ'  το  τετράδιο  των ονείρων 

επιτηρητές  την παίρνουν  μυρωδιά  

οι κόρνες  των  αυτοκινήτων 

Μηδενίζουνε  την κόλλα της


 







Παρασκευή 26 Απριλίου 2019

Κώστας Τσιαχρής Περί ανέμων...και θυμάτων


Φυσάει   όλο  το  απόγευμα
αυτή  η μοναξιά
κουράστηκαν τα   δέντρα να  την τραγουδάνε
μ' εκείνο   το  μονότονο ββββ
δε  λέει να   κοπάσει
Έρχεται  από  μακρινούς   ασκούς
από  τις πρώτες λάσπες που έχτισαν  τον άνθρωπο
από  το πλευρό  που  λυπήθηκε  να σπαράξει  ο  Θεός
δύναμη   παραδομένη    άνευ όρων
σε  άλλη   δύναμη
όμοια  με  κλάμα  πεινασμένου  ζώου
φυσάει  με  χτύπους  πάνω στις  κορνίζες
ξεριζώνει  πρόσωπα  που υπήρξαν
κάποτε  και  κάπως
καταστρέφει     ενθύμια  πόθου
με   μανία   απατημένης  συζύγου



Τρίτη 23 Απριλίου 2019

Κώστας Τσιαχρής "Απομίμηση γλυπτικής"






Κάτω απ' τη λάμπα στάσου
σκοτεινή μου λέξη
Κάθισε γυμνή
με τα εσώρουχα
με τα νοήματα
που αγγίζουνε την ποίηση
χωρίς επίθετα και τόνους
ανορθόγραφη προκλητικά
με τα φωνήεντά σου
ανοιχτά στον έρωτα
και με τα σύμφωνα
φύλλο συκής
πάνω στο καρβουνάκι
το αναμμένο
ανάμεσα στα πόδια σου
Και μη φοβάσαι το μαχαίρι
Άφησέ το
Θα σκαλίζει
στο μυαλό μου μάρμαρο
για να σε στήσει
μέσα ίνδαλμα
μιας φρίκης









Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Κώστας Τσιαχρής Περί Σαδδουκαίων

Αγαπούληδες   ποιητές  
Aγαπούλες μου  ποιήτριες
τα μπαλκόνια   έπεσαν  
και   δεν  είναι  χώρος   εδώ 
να ξαποστάσουν  τα φτερά σας 
τα  πατώματα   σαρώθηκαν   
δεν έχει  ψίχουλα   εδώ 
τσιμπολογήστε   ποίηση  αλλού  
σε   αποστειρωμένα  βιβλιοπωλεία 
σε  προθήκες με    λαμπιόνια 
κάπου   θα χωράει  ένα  περίσσιο    όνομα  
με  κεφαλαία  ή με μικρά  
κάπου   θα   χωράει  ένας τρόπος 
να  σιγήσουν οι   ανίδεοι   
για να  λάμψει η αρετή   σας 
Αφού   απόμεινε    γεροντοκόρη η ποίηση 
και  πίνει  τσάι  σε  φιλανθρωπικά   γκαλά 
διοπτροφόρος   αναγνώστρια  των παθών μας  
-μα  τι  εξαίσια   γραφή 
-οι στίχοι  αυτοί  αγγίζουν  την καρδιά  του  λυρισμού
-υπάρχει  μια αισθαντικότητα   μέσα    σε  τόσο    κυνισμό 
Αισθαντικότητα.  Με  άλλα  λόγια  απόδραση   
σε  τόπους  όπου  φέγγει η  φλυαρία  
λέξεις   επί  λέξεων  πρόβατα  επί  σφαγή 
όταν  ο  θύτης  έχει   αφήσει  το μαχαίρι  
σε  άλλες   εποχές 
σε   χρόνια  όπου  έβγαζε αγαπούλες  μου 
μια  εφηβεία  η σκέψη



Τρίτη 16 Απριλίου 2019

Κώστας   Τσιαχρής   Φοβού τους  Δαναούς






Αγοράστηκε    στην  Ασωμάτων
σε  μια  εποχή    μεγάλης    συντριβής   
καθώς   ακούγονταν  στο σώμα    
εκρήξεις   μοναξιάς  
και   το  παράθυρο έμοιαζε ταξίδι
Ακόμη  ανέγγιχτο  
όπως  στην πρώτη  εκείνη   αγρυπνία  προς  τιμήν του   
Ακόμη  αστραφτερό 
Ρίχνει  ένα  φως   που   γράφει   ελιγμούς  
στα μάτια  και   στην  αναπόληση  
Ένα τετράγωνο  κυματιστό   κομμάτι  τέχνη   
Αγοράστηκε    σαν ανταπόδοση  ενός   αδέξιου   πάθους
που  έμελλε  να  το ρουφήξει  ο χρόνος  
να  το  αφυδατώσει  
για  να κείτεται  αποτύπωμα  παλιάς  δροσιάς 
σε   τώρα   διψασμένο   στόμα 
Αντίγραφο  μεγάλης τέχνης 
Φέρνει   απάνω  δαχτυλιές  από  ένα  μέλλον  
που το  ρίξαμε  στην άκρη  των  ελπίδων  μας 
και  μεγαλώνει  σαν παράσιτο    
τραβώντας   νεύρο  από  την ίδια  του  την περιφρόνηση 
Αλλά  δε  βαριέσαι 
Ποιος  δίνει  σημασία  σε πυξίδες 
όταν  έχει   εμπρός  του  τις  ακτές; 
Και   τέλος  πάντων  τώρα   πια   
αυτό  το αριστούργημα  διακόπτει   απλώς  
τη σκόνη  που  θρονιάστηκε  
για  τα  καλά   στο   πρόσωπό  μας







Σάββατο 6 Απριλίου 2019

Κώστας Τσιαχρής "Νέκυια"


Δεν  ξέρω αν ο άνδρας 
που παριστάνει   κάθε  απόγευμα   τον θάνατο  στο πάρκο
αν είναι  απλώς  μια  αυταπάτη 
αν  τρέφεται και   τρέφει  νεύματα  από  άλλους   τόπους 
αν  γεννιέται   από  τις  επικίνδυνες  μεριές  της  μνήμης
κι ύστερα   αν  πάλι  πέφτει  σ' έναν    χώρο  άδειο  από  φοβίες
Έρχεται  κάθε  απόγευμα  κοντά  στα  δέκα  χρόνια 
μ'ένα   παλτό  μαύρο  και  μακρύ 
μ' ένα   χαμόγελο  βγαλμένο  από   πίνακες
αρρωστημένο  κάτω  από  την άνοιξη  του
Φτιάχνει   πηγάδι  ανάμεσα   στους  ζωντανούς  και  κατεβαίνει
του  σφυρίζουν τα  παιδιά αλλά  κατεβαίνει  τον πιέζουν  σα χρησμό  πίσω  απ' τα χείλη  κατεβαίνει
του χαράσσουν    στα  παγκάκια ζωγραφιές  και    δυναμώνει μνήσθητί   μου σκοτεινιάζει   
Αν κάποιος  πλησιάσει  βλέπει 
ένα  κατάρτι στο  στήθος  του  βλέπει  φύκια 
πετρωμένες γοργόνες  στις   πληγές του βλέπει  άνεμο   παντού 
αλλά   πάνω  απ' όλα   νοσταλγία   για   ένα ατέλειωτο   ταξίδι
Μόνος   και  σκληρός 
αλλά  έτσι   κι  αλλιώς   η μοναξιά   σκληραίνει   αυτούς   που   ζουν  χωρίς  ν' αγγίζουν 
Καθόλου  δεν  παραξενεύομαι  ας   είναι 
μέσα  σε  τόσους  δήθεν     ζωντανούς ας  είναι  κι   ένας   γνήσια   πεθαμένος







Δευτέρα 1 Απριλίου 2019

Κώστας Τσιαχρής "Εν αναμονή"





Για  τελευταία  φορά   στην ανοιχτή  βαλίτσα  
περιμένει ακόμη   λίγος    χώρος  για   την  έξοδο 
ακόμη   ένα     χρέος   διψασμένο 
που  χωράει   τα  φανερά    και   τα  κρυφά  μας  λόγια 
Σα να  μας   δίνουν ένα  όνειρο και   απαιτούν   να το μοιράσουμε  σε  χίλιους ύπνους 
σε  κάθε πόντο  του μαξιλαριού να   βγουν  αχτίδες 
κι  ένας ήλιος   να  περικυκλώσει το   κεφάλι  μας    
που  σιγά  σιγά  θα  γίνει πονοκέφαλος από  άλλα  χρόνια 
τότε  που  λίγα  έμοιαζαν  ακίνδυνα και  περισσότερα υπόσχονταν αγκάθια 
Κι  έτσι  τώρα   στην  αγάπη  νιώθουμε  μονάχα  ένα πισώπλατο μαχαίρωμα 
τώρα  ισορροπία   φέρνουν μόνο   οι  στροφές 
και   κάθε   δευτερόλεπτο  η  ζωή μας  συμμαχεί  με  τη  βιασύνη 
Η  ανοιχτή  βαλίτσα  περιμένει 
ένα   καρδιοχτύπι  που θα   δώσει  κίνηση ή   ακινησία   στην πόρτα 
Περιμένει