Φιλολογικές Ματιές

  Άγρυπνος όλο το βράδυ  Να' ναι τυραννία το μαξιλάρι  Το κρεβάτι ολονύχτιος θρήνος  Γύρω μου ωραίοι Δράκουλες  που ξύπνησαν  απ' ...

  Το αληθινά καλλίφωνο πουλί  Δεν τιτιβίζει δυνατά  Για να το ακούσουν ως τα πέρατα του δάσους  Σκάβει προσηλωμένο με τη μύτη του  βαθιά μ...

  Σε μια σακούλα  μαύρη για σκουπίδια  Παραγεμίζω και στριμώχνω  ό,τι φανταστείς  Πράματα με αξία κι άλλα που δεν είναι  Ούτε να τα φτύνεις ...

  Μιμνῆ κατωμόχανε , μηκέτι γράψηις ὄπφιν ἐν πολυζύγωι τοίχωι τριήρεος φεύγοντα    ἀπ᾽ ἐμβόλου πρὸς κυβερνήτην· αὕτη γὰρ ἔσται συμφορή...

  Οἳ κ]αί Δαρδανίδα Πριάμοιο μέγ’ ἂστυ περικλεές ὂλβιον ήνάρον Ἂργοθεν όρνύμενοι Ζη]νὸς μεγάλοιο βουλαῖς   ξα]νθᾶς Ἑλένας περὶ εἴδ...

  Ὦ παῖ , τέλος μέν Ζεὺς ἔχει βαρύκτυπος πάντων ὅσ᾽ ἐστὶ καὶ τίθησ᾽ ὅκηι θέλει, νοῦς δ᾽ οὐκ ἐπ᾽ ἀνθρώποισιν, ἀλλ᾽ ἐπήμεροι ἃ δὴ βοτὰ ζόουσιν...

     Στη νουβέλα του «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα» ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης μας μεταφέρει στο αγροτικό περιβάλλον της Κέρκυρας του 1910 ...

  κῆνος δε   παώθεις   Ἀτρεΐδα[ν γένει δαπτέτω πόλιν ὠς καὶ πεδὰ Μυρσί̣[λ]ω̣, θᾶς κ᾽ ἄμμε βόλλητ᾽ Ἄρευς ἐπὶ τεύχε[α τρόπην· ἐκ δὲ χόλω...

  ἀμφί μοι Ἴλιον, ὦ  Μοῦσα, καινῶν ὕμνων ἄεισον ἐν δακρύοις ᾠδὰν ἐπικήδειον· νῦν γὰρ μέλος ἐς Τροίαν ἰαχήσω, τετραβάμονος ὡς ὑπ᾽ ἀπήνας Ἀργε...

 

  Αν μπορούσα ν' αλλάξω πρόσωπο  Θα έβαζα στη θέση του  μια εικόνα ή μια σκηνή  από τη Γάζα   Ένα παιδί να τρέχει με το αύριο στα δόντια...

  Αἰπύ <              >     τε Πύλον Νηλήϊον ἄστυ λιπόντες ἱμερτὴν Ἀσίην νηυσὶν ἀφικόμεθα, ἐς δ᾽ ἐρατὴν Κολοφῶνα βίην ὑπέροπλον ἔχοντε...

οὐ μὲν δὴ κείνου γε μένος καὶ ἀγήνορα θυμὸν τοῖον ἐμέο προτέρων πεύθομαι, οἵ μιν ἴδον Λυδῶν ἱππομάχων πυκινὰς κλονέοντα φάλαγγας Ἕρμιον ἂμ π...

  Τo ίδιο μοτίβο  Μέσα στα ίδια χρώματα  Και με τον ίδιο τόνο  Ίδιος ουρανός  Ίδιες κορυφογραμμές  Οι ίδιοι πάντα άνθρωποι Στις ίδιες ερμηνε...

  Όλα τα συναισθήματα  για τελευταία φορά  Μαζεύτηκαν απάνω στα πλευρά μου  Κι αναβόσβησαν  Ωραία και θλιβερά  Σα λάμπες  από δέντρο Χριστου...