The war on drugs " Lost in the dream"

 

 

Οι   War   on  drugs   είναι   το  μουσικό   σχήμα  που  δημιούργησαν   το   2005   οι κιθαρίστες   Adam   Granduciel   και   Kurt   Vile . Στην  πορεία  βέβαια  ο  δεύτερος  αποχώρησε   , για  να   ακολουθήσει   το  δικό  του  άστρο ,σχεδόν  αμέσως  μετά  την  κυκλοφορία  της  πρώτης  δουλειάς  του  συγκροτήματος  Wagonwheel  blues   το  2008  . Τους   War   on  drugs   ,οι   οποίοι   κατάγονται   από  τη   Φιλαδέλφεια  των  ΗΠΑ , συμπληρώνουν  οι  David Hartley (μπάσο  ,κιθάρα  ), Robbie Bennett (keyboards και  κιθάρα ) και   Patrick Berkery (drums).  Μετά  το  Wagonwheel   blues  , ήταν  το      Slave  Ambient   του   2011  αυτό  που  τους  σύστησε  σε  ένα  μεγαλύτερο  κοινό   και  που τους   εξασφάλισε  σχεδόν  καθολική  κριτική  αποδοχή  . Για   να  ηχογραφήσει    το  φετινό   Lost  in the  dream  ο  Granduciel   χρειάστηκε  δύο  περίπου  χρόνια  ,ξεκινώντας  από  το  καλοκαίρι  του  2012 και  περιδιαβαίνοντας  σε διάφορες  περιοχές  της   Ανατολικής  Ακτής , από  τη  Βόρεια  Καρολίνα  μέχρι  το  New  Jersey . Πολλά   μάλιστα  από  τα  τραγούδια   ηχογραφήθηκαν  σε  διαφορετικές  παραλλαγές  , μέχρι  να  οριστικοποιηθεί  η τελική  τους  μορφή . Υφολογικά   το  άλμπουμ   συνδέει     την  παράδοση  μεγάλων   Αμερικανών  τραγουδοποιών ,όπως  ο  Dylan [το  ομώνυμο  Lost  in the dream  θα  στοιχημάτιζε  κανείς  ότι  ξέπεσε  από  το  Blood  on the tracks ]    , ο  Springsteen  [για  παράδειγμα    το  Burning  είναι  το σιαμαίο  αδελφάκι  του  Dancing in  the  dark]   , o  Tom  Petty [έντονη  η   νοερή  παρουσία  του  στο  Eyes  to the wind]   , o  Bob  Seeger , με  τους  κιθαριστικούς  ελιγμούς  του  Mark  Knopfler  και  των  Spacemen  3 .Από  τις  πρώτες  νότες  στέλνεται  το   μήνυμα  ότι  ο  ήχος  του  συγκροτήματος   απλώνεται   και   στροβιλίζεται   γύρω  από    σχεδόν   επικά   κιθαριστικά   μοτίβα  ,κλείνοντας  ταυτόχρονα  το  μάτι   σε   country   απόηχους. Ωστόσο , κατά  παράδοξο  τρόπο  τα  τραγούδια  τους   παραμένουν  στην  περιοχή  του  εναλλακτικού   και  διατηρούν  έναν   περιπετειώδη   και   αιθέριο    χαρακτήρα  που  μας  αποτρέπει  να  τα   θεωρήσουμε  ως  απλή  μίμηση  του     ύφους  των  παραπάνω   συνθετών    ή  ως  τυπικές    country   rock  ασκήσεις   .Τα  τραγούδια  του  Lost  in the dream  κατορθώνουν  να έχουν  τη  δική  τους  προσωπικότητα  κυρίως  επειδή   τρέφονται  από   την  πίστη  του  δημιουργού  τους  σ' αυτά  , επειδή  παρά  τον   κιθαριστικό   όγκο  που  κουβαλούν  ,αποπνέουν  την αύρα  του  δροσερού  και   του  αληθινού .  Πέρα  από  τις   ατμοσφαιρικές  κιθάρες  , τον  ηχητικό  καμβά  του   άλμπουμ   συμπληρώνουν  τα πνευστά  , τα  keyboards  και  τα  synthesizers , ενώ    στιχουργικά  ,  η  μοναξιά  και  η  κατάθλιψη  αποτελούν  τα δύο  κυρίαρχα   θέματα  που   διατρέχουν   ολόκληρο  το  δίσκο . Το   σημαντικότερο   ωστόσο  είναι  ότι   τα  τραγούδια  αυτά  ξεδιπλώνονται   σα  βραδυφλεγείς  βόμβες  που  ενώ  αρχικά  σου  δίνουν  την  εντύπωση  της  ευθύγραμμης  ακρόασης    ,  σταδιακά  αφήνουν  τα  γυρίσματά  τους  να  σε  συνεπάρουν  και  να  σου  ανοίξουν   την πραγματική    τους  διάσταση ,αυτή   του  συνεχόμενου  βάθους  .

Κώστας  Τσιαχρής