Ας ήμουνα δεσμώτης
σε ένα λεπτοδείκτη
πάνω στο ρολόι σου
να περιφέρομαι σα χρόνος
σαν κομμάτι από το μέλλον
να χτυπούσα αδιάκοπα
τα τέταρτα και τις μισές
Αν σταματούσαν τα γρανάζια
θα με κούρδιζε ένας τρόπος
ν' αναμένω την ταπείνωση σα θαύμα
Αν έσπαζε ο θόλος
θα έμπαιναν ημίθεοι
να με λευτερώσουν
με τσεκούρια και λοστούς
Την ώρα που θα σήμαινε
"ακριβώς"
όταν η τύφλωση κι η ίριδα συμπίπτουν
δώδεκα ακριβώς
όταν δεν ξέρεις τι γεννιέται
από το φάγωμα της νύχτας
πόσες λάσπες θα ξοδέψει το μυαλό
ώσπου απ' τις τρύπες του
να στάξει νους
Τι τυραννία!
Όμως κι ελεύθερος
Εγώ
-ας έσκαγαν απ' το κακό τους οι ελευθερωτές-
θα σου έκλεινα το μάτι
συνωμοτικά
και θ' άφηνα ανοιχτό
πιο κάτω απ' τα πλευρά
ένα κομματάκι
να μου έρχεσαι σαν όρνιο
κάπου κάπου να τσιμπάς
και να σε τρέφω
δευτερόλεπτα κι αιώνες
Οκτώβριος 2016 Ν.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου