Κώστας Τσιαχρής "Το μπλε σακάκι"

Και βέβαια
ώσπου να σβήσει  το αίμα μου,
το ίδιο  σακάκι 
πολυφορεμένο  σε δεκάδες  επισκέψεις
φθαρμένο  από  τα χέρια
που ακουμπήσαν
θα  φοράω
με  το  χρώμα   του  θαλασσινού  βυθού
τα κολλημένα   φύκια  στο  γιακά
το χτυποκάρδι  που φουσκώνει
δυνατά μες  στο  μανίκι
όταν  απλώνεται  και  γράφει
όπως απόψε
Αν ήξερα  σε  ποιον αιώνα
θα  μιλήσει
θ" άνοιγα    εκείνο το κουμπί
που   κράτησε  κλειστή  τη θέα
προς  το στήθος
προς  τα  μέρη  του   βοριά
Δε  θα  σιδέρωνα  τις τσέπες
που τσαλάκωσαν  απότομα
χωρίς   να  νιώσω
την οδύνη
Ώσπου να  σβήσει το αίμα μου
δε  θα το  βγάζω 
παρά  μόνο   στις  γιορτές
που η θλίψη για  κορμί
θεριεύει
και  το  νείκος
η πανάρχαια  ποίηση  των χασμάτων
μου  ξηλώνει  απ' άκρη σ'άκρη
τις ραφές