Του ψιθυρίζω κάτι τόσης ομορφιάς
Ή μήπως σκόνης; Διάλεξε
Του αφήνω τις ρυτίδες
να χαλάσουν τη μορφή
Το ξέρω -τόσα χρόνια μάρμαρο
στα πόδια του
είναι δύσκολο να περπατάει
από το ένα σχήμα στα πολλά
Θα φέρεται με το γυμνό των αγαλμάτων
Θα παραπατάει
Κανένα δέος
Θα σβήνουν γρήγορα οι φωνές των ξεναγών
οι επιγραφές που αδιάντροπα
προδίδουν ηλικίες
Βγαίνει από αγάλματα
Από το σώμα του περνά
ένα μήνυμα
που λέει "φεύγω"
Φεύγει σ'ένα νέο υλικό
Κι αφήνει σπλάχνικά
για το καλό της τέχνης
στο βιβλίο επισκεπτών
σε κάθε αράδα εαυτού
να υπογράφει το κενό
Καταλαβαίνεις τώρα
πόση περιπέτεια
κρύβει η ανθρωπιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου