Κώστας Τσιαχρής " Ὅτι σοῦ ἐστιν... "

Ότι  έφερε  η βροχή μια  συνάντηση
Λες  κι οι σταγόνες ήταν ένα  δώρο που έπρεπε να μην  εξατμιστεί απ'το πρόσωπο
Ότι  σε  κοίταξα κι ένιωσα ένα βάθος να  αρχινά και  να τελειώνει  την ανάμνηση
Ότι  εκεί   ίσως  κάποια  αλλοτινή  στιγμή
περνούσαν  χελιδόνια  κι   έπαιρναν
από τα μάτια σου σποράκια φως
για να χτίσουν μια   φωλιά  τόσο  ταπεινή
που κι ο Θεός θα  τη ζήλευε
Ότι  ακούστηκε  το  κλακ   στη  σκανδάλη
όπως   σημάδευε  το  στόμα  μου τις   λέξεις   σου
να ρίξει   στο ψαχνό να γονατίσει την κορμοστασιά  τους
Ότι  έπεσαν   με κρότο  έπεσαν με τη σειρά
η αντίσταση  ο  δισταγμός η βολική  αναμονή 
Ότι στο τέλος   στήθηκαν με   τόση  ποίηση  κορμιού  τα σκηνικά
που   σαν  να  μοίρασες σε μένα  και  στην  Άνοιξη  καινούριους   ρόλους