Κώστας Τσιαχρής Λαθραναγνώστης

Όταν  διαβάζω  ένα   ποίημα-τρομοκράτη
αναπηδούν στο  αίμα  κύτταρα άγνωστης  προέλευσης
ο  μέσα κι ο  απέξω   ίλιγγος    χορεύουν   ταγκό   με  βήματα  τανκ
μια  παρέλαση  χωρίς  πόδια  και χωρίς  χέρια  κλείνει   τους  δρόμους
με  κορμί  ψυχή  λαμπάδα
για  να  καμαρώνουν  οι  γονείς  των σκέψεων
που  δεν πρόλαβα  εγώ   να  κάνω

Για  ποίηματα  σαν  και  του λόγου  τους 
εκδίδουν πάραυτα οι  Μούσες  μου  ένταλμα  συλλήψεως
Γιατί   έχουν   κάτι φωνήεντα να !
που αν πατήσω το  λαρύγγι τους  για  ουρλιαχτό
θα  σηκωθούν  στο  πόδι  όλα  τα σεμνότυφα   κομμάτια σας   

Κώστας Τσιαχρής Μεταμορφώσεις

Η  Αντιγόνη καθώς μαγειρεύει
αισθάνεται μια ορμή 
να  μπαίνει  βίαια κάτω από τη  φούστα της
ανεβαίνοντας με  ταχύτητα φεράρι  
στην κοιλιά  και  στα νεφρά
πετάει  ξαφνιασμένη τις κουτάλες στο πάτωμα 
έναν καθρέφτη επειγόντως
αυτά δεν είναι  χέρια δεν είναι  δέρμα στα  καλά  καθούμενα 
τι  αποδόμηση  και   ξαναχτίσιμο  γυναίκα  πράμα
βλέπει   απ'την τυφλή μεριά της 
και τυφλώνεται  απ'την ορατή
νοικοκυρά  να  σου  πετύχει  
που  ένα  κομματάκι χάος  δε βρίσκεται  στη θέση του
ανακατεμένα φίδια   τα  μαλλιά της Μέδουσα 
ανακαλύπτει λέει το άπειρο 

Α μάλιστα Είμαστε μεταμορφώσεις  του απείρου
Μάλιστα το  άπειρο  κατρακυλάει  από τα μάτια μας
Κάτι  απ'την καταγωγή μας μέσα του 
Κι όλος ο  προορισμός  του στην  παραμικρή μας λέξη

Αθώα μου Αντιγόνη Αυτός ο πόλεμος  μας καίει  το λεμφικό  
και  ξεσπιτώνει   κάτι  ρεμάλια  φόβους
Άπειροι  Αντιγόνη  Άπειροι 
Σε  έναν κόκκο  της  άμμου όλοι 
κι όλοι οι κόκκοι  της άμμου στον καθένα 
(Ας  φύλαγε  τα  χνώτα  του ο Εφέσιος .
Να μη βρομάνε  ως  την παραμικρή μας σκέψη )
Αλλά  για  κοίτα βρε παιδί μου 
Να σε  τρώει τόσο  άπειρο  
και  να φυτρώνουν τα  σπυράκια   στο πεπερασμένο !
Να μη μπορείς ν'απλώσεις Αντιγόνη  χέρι  
εκεί που βγάζει λύσσα  το κακό ! 
Λες και  πετάνε  χίλιοι  Δίες  κεραυνούς  
και  αστράφτει μόνο σε μια  κουφάλα 
στα   σύνορα  κορμιού  και  θανάτου.
Μόνο  εκεί  γιατρεύεται  αυτή  η φαγούρα
 
Θα συνέλθεις Αντιγόνη όταν αγγίξεις  
με ντυμένη  σκέψη  το  γυμνό  μυαλό 

Δημήτρης Π. Κρανιώτης Κορώνα γράμματα

Σαν γράφω,

Κορώνα-γράμματα

Παίζω τον εαυτό μου

Ματώνω τρέχοντας

Με τον νου

Σκοντάφτω

Στην καρδιά μου

Ληστεύω συναισθήματα

Χορεύω μοιρολόγια  

Σαν τιμωρούμαι

Με ποίηση

Με λέξεις αναρρώνω

.........................................................

Διακινδύνευση- τραύμα -ανάρρωση .Ένα  θανάσιμο και   συνάμα  ζείδωρο τρίγωνο , που  σπέρνει  την επιθυμία, σημαδεύει   με  πληγή  και  καταλήγοντας  φέρνει  το  ξανάνιωμα. Έργα  και   Ημέραι  της   γραφής. Της  περιπέτειας  που λέγεται ποιείν ,πεζογραφείν , μουσουργείν και  όπως  αλλιώς  επιθυμείτε να το ονομάσουμε.Κατά τα άλλα, η ευθύνη  ανήκει  πάντοτε  στον τολμηρό που θα  πιάσει  το  μολύβι (ή  το   πληκτρολόγιο , για  να  σκοτώσω λίγο τον ρομαντισμό  μου/ σας) .Αν θρασομανάει  μέσα του  η σιγουριά  ότι  αυτό  που γράφει είναι  μεταγγίσιμο, καλώς κάνει και  ανοίγει  τις  φλέβες του  και  φωνάζει στους   αναιμικούς  "ρουφήχτε" (κομψότερα  "λάβετε  φάγετε"). Μην  παριστάνει  έπειτα τον δυστυχή σακάτη που του άλλαξε   τα φώτα   και  τα σκοτάδια η  απόφασή  του  να  εξορύξει τόσο  αίμα . Η  κορώνα  και  τα  γράμματα  τώρα παίζουν  εκείνον. Ας  το   συλλάβει. Η   τρεχάλα  δεν επιτρέπει  να  φυλάγει  εύκολα τα  τρωτά  του μέρη . Εκτίθεται  στη   σφαίρα  που  βαδίζει  πυρωμένη  καταπάνω  του. Ή  ταν  ή επί  τας. Μέσες λύσεις  θα  ήταν περίγελως, αυτομολία, προχειροδουλειά για να  παρηγοριόμαστε.  Ίσα ίσα το   θέμα  είναι  να σκοντάψεις. Στο νου,  στο συναίσθημα , στο  λάλον  και  στο  άλαλο. Το  θέμα  είναι  να  ληστέψεις  από  όπου  μπορείς.Αν είναι  να φτιάσεις  λόγο  με  πνοή όλα   επιτρέπονται. Τι  πιο  ηδονικό  από  μια ποινή  για  κλοπή   του  ανείπωτου ; Ακόμη  και  εξοστρακισμός στα  ξερονήσια  της   αληθινής  γραφής. Καλύτερα  εξόριστος  εκεί   παρά  κοσμοκαλόγερος   σε  γιαλαντζί  ερημιές. Άλλωστε, ας το έχουμε υπόψη. Στο τέλος   του   μεγάλου   τούτου   ρίσκου πάντοτε  εφευρίσκεται  ,επέρχεται,  επελαύνει , ακολουθεί (ορίστε  εσείς το  ρήμα) η ίαση. Αναρρώνουμε  με λέξεις πάλι. Μια  ανακύκλωση   λοιπόν. Το  ερώτημα  ωστόσο  είναι αν  από το κέντρο  αυτού  του  κύκλου   βλάστησε  καμιά   ακτίνα  της  προκοπής.Αν ναι ,χαλάλι  η  ρίψη του  νομίσματος...

Κώστας  Τσιαχρής

Κώστας Τσιαχρής "Ο ορειβάτης"

Όποιος  τραβάει  την  ανηφόρα  για τα  ύψη  ενός  βιβλίου 
ας   χορτάσει   πρώτα  οξυγόνο από  τα  βάθη  της  γραφής  του
  

Κώστας Τσιαχρής "Ο εξωγήινος"

Σε  περιμένουμε   χωρίς   μεγάλες πλέον  προσδοκίες 
έτοιμα   τα  γεννοφάσκια
έτοιμη  η   ρώγα  που  θα   θηλάσει
έτοιμος  ο   πόνος   έτοιμα   τα ουρλιαχτά
Σε  τέτοια  γέννα  δεν υπάρχουν κόλπα  αναπνοής

Περιμένουμε σηκωμένοι ανάλαφρα  στις  μύτες  μιας ερώτησης
σε  μαρτυρούν  στρωμένα βάγια  στις  πλατείες 
ο  ουρανός  συγυρισμένος 
τα  άστρα στην καλή   τροχιά  τους
δυο παιδιά  που  κρέμασαν το  καλώς  όρισες  στα  όνειρά  τους

Ας  ανταλλάξουμε  πολιτισμούς
Θα  σου  χαρίσω  πόλεμο θα  μου χαρίσεις  ένα λεξικό 
που   μεταφράζει   τις   οβίδες  σε  γαλήνη
τα   εννέα  ρίχτερ σε   απαλή τραμπάλα

Περιμένουμε   
ή   ψιχάλα     ή  μετεωρίτης  πέσε 
γιόρτασε  το βάρος  της  ευθύνης  
σκάψε ουρανό  στα μέρη  του  μυαλού   
που    κάνουν  σχήμα  βράχου  πέσε 
κατευθείαν   στο  κέντρο της   οδύνης
δίχως αλεξίπτωτα
μηχανικά   φτερά  ή   μαγγανείες
πέσε   ολόισιος  δριμύς με δέρμα  και με κόκκαλα
Αληθινός  σακάτης   της αλήθειας 
  
Σε   περιμένουμε
Ποιος  μίλησε   για  σταύρωσον   αυτόν;
Ποιος   για   καινά   δαιμόνια;
Ποιος  για  μαγικό  συκώτι;

Σε   περιμένουμε
Το  νέο  μας εργαλείο βασανισμού
είναι  η  αγάπη
 

  

Ε. Μύρων Κερδισμένοι στη μετάφραση

αν μεταφράσεις Ανάποδα
τους ρόζους της παλάμης σου
πέφτει
το κερί
απ’ τ’ αυτί του θεού
ανακατεύοντας
τῶν προσευχῶν
τα έντερα

εδώ χρειάζεσαι λεξικό από Γροθιά
καί χέρι αυτόφωρο
(σα να κυκλοφορείς ασκεπῆς
στο στρατόπεδο της Αγωνίας)

σκέψου να ‘χε
Κότσια το κουράγιο
νά φαλτσᾶρει –
τι συνωστισμό θα ‘χαμε
στο ζεϊμπέκικο
.................................................

Υπάρχουν ποιήματα-νοικοκυραίοι και ποιήματα-βομβιστές. Τα δεύτερα σε ανατινάζουν πριν προλάβεις να βγάλεις κιχ. Σε φτιάχνουν ολόκληρο ένα επιφώνημα από το πρώτο μπαμ. Επιφώνημα όμως που κρατάει τη σκέψη από το χέρι.Όχι το άλλο.Το ανέμελο επιφώνημα που πριν προλάβεις να το χαρείς ξεφουσκώνει κι ούτε που κατάλαβες γιατί δε σ'άφηνε στην ησυχία σου. Αυτό το "ωωω" μαζί το "τι;" τα κάνουν όλα μέσα σου μαντάρα και θέλεις να μιλήσεις με χίλιες γλώσσες :των πραγμάτων, των σωμάτων,των ασωμάτων , των περατών και των απέραντων. Κι η μετάφραση γίνεται , αχ ευλογία, παράφραση. Στραβώνεις το μυαλό για να ισιώσεις το άμυαλο. Και λες σιγανούτσικα να μη σ'ακούσουνε τα θεία και συγχυστούν: Ευχαριστώ φθαρτό που κατεβάζεις τέτοια δώρα. Ετοιμάσου τώρα να ξεχάσεις τη φθορά σου. Αφού  έμπηξες  τέτοιον σπόρο στην ποίηση. Κώστας Τσιαχρής

Κώστας Τσιαχρής Ποιητική βραδιά

Μιλάει   συνέχεια  ο  άνθρωπος  με το μικρόφωνο 

ένας  σωρός  από   χείλια 

μισός   πρόσωπο και  μισός  μουντζούρα
που το ένα  μισό  τραβάει μαχαίρι στο άλλο
ο άνθρωπος με το μικρόφωνο
ίδιος  βεντέτα    χωρίς    το  πτώμα 
λιγοστεύει σε ύφος κι αφθονεί  σε χείλια  
που   καταπίνουν  μάτια, ζάρες ,ζυγωματικά , βρισιές ,απωθημένα
Είναι    μια  πόλη  γεννημένη από αναρχία
κύκλος   από   συνεχόμενες   ευθείες
Κάτω  από  τα  χείλια 
πιο   νεκρός  κι από  νεκρό
Ανοίγει  λόγια  κι  απ'τα λόγια ανοίγουν σαλιγκάρια
πέφτει  το  καβούκι  γντουπ
και  σουλατσάρει    χάος
Ποιος  ειρμός  και  ποια  ειμαρμένη;
που   αν η φλυαρία  είχε  αυτιά
θα  βούλωναν  απ' την οδύνη

Κώστας Τσιαχρής "Μικρογραφία"

               

Ανεξήγητο : όταν αρχίζω ποίημα 

ξάφνου εκτελείται 

Μπαμ στα θυμαράκια ο  ποιητής ...