Κώστας Τσιαχρής Μεταμορφώσεις

Η  Αντιγόνη καθώς μαγειρεύει
αισθάνεται μια ορμή 
να  μπαίνει  βίαια κάτω από τη  φούστα της
ανεβαίνοντας με  ταχύτητα φεράρι  
στην κοιλιά  και  στα νεφρά
πετάει  ξαφνιασμένη τις κουτάλες στο πάτωμα 
έναν καθρέφτη επειγόντως
αυτά δεν είναι  χέρια δεν είναι  δέρμα στα  καλά  καθούμενα 
τι  αποδόμηση  και   ξαναχτίσιμο  γυναίκα  πράμα
βλέπει   απ'την τυφλή μεριά της 
και τυφλώνεται  απ'την ορατή
νοικοκυρά  να  σου  πετύχει  
που  ένα  κομματάκι χάος  δε βρίσκεται  στη θέση του
ανακατεμένα φίδια   τα  μαλλιά της Μέδουσα 
ανακαλύπτει λέει το άπειρο 

Α μάλιστα Είμαστε μεταμορφώσεις  του απείρου
Μάλιστα το  άπειρο  κατρακυλάει  από τα μάτια μας
Κάτι  απ'την καταγωγή μας μέσα του 
Κι όλος ο  προορισμός  του στην  παραμικρή μας λέξη

Αθώα μου Αντιγόνη Αυτός ο πόλεμος  μας καίει  το λεμφικό  
και  ξεσπιτώνει   κάτι  ρεμάλια  φόβους
Άπειροι  Αντιγόνη  Άπειροι 
Σε  έναν κόκκο  της  άμμου όλοι 
κι όλοι οι κόκκοι  της άμμου στον καθένα 
(Ας  φύλαγε  τα  χνώτα  του ο Εφέσιος .
Να μη βρομάνε  ως  την παραμικρή μας σκέψη )
Αλλά  για  κοίτα βρε παιδί μου 
Να σε  τρώει τόσο  άπειρο  
και  να φυτρώνουν τα  σπυράκια   στο πεπερασμένο !
Να μη μπορείς ν'απλώσεις Αντιγόνη  χέρι  
εκεί που βγάζει λύσσα  το κακό ! 
Λες και  πετάνε  χίλιοι  Δίες  κεραυνούς  
και  αστράφτει μόνο σε μια  κουφάλα 
στα   σύνορα  κορμιού  και  θανάτου.
Μόνο  εκεί  γιατρεύεται  αυτή  η φαγούρα
 
Θα συνέλθεις Αντιγόνη όταν αγγίξεις  
με ντυμένη  σκέψη  το  γυμνό  μυαλό