Κώστας Τσιαχρής Εν πλω

Εδώ στην  ακροθαλασσιά
μήνες ανεβασμένος  σε  μια βάρκα
λιώνω  από  ακινησία
Και  τι   ματαίωση 
να κρατούν   δεμένο  το ταξίδι
λίγα   μέτρα   καραβόσκοινο
Τόση  ναυτία 
κι ας είναι  η θάλασσα λάδι

Πάνω   στη  βάρκα
οι  σανίδες ψιθυρίζουν  προσευχές : 
Να   δώσει  ο  μεγαλοδύναμος
να  τσακιστεί  στα βράχια
Να  μπερδέψουν τις   ελπίδες  του
με  αφρόψαρα οι  γλάροι
Να  τον   πνίξουν   επιτέλους  
τα  ρηχά   του   λόγια 
Τόση   ναυτία 
κι  ας είναι  η θάλασσα λάδι

Φυσάω προς τον  άνεμο για  να  φυσήξει
 
Αν όμως  κάτι  πιο  ελαφρύ από  ελπίδα
εξατμίζε  το  βάρος 
γιόρταζε  τη  συντριβή  του
κι   έμενα   μονάχα ιδέα;


Στα  πρόθυρα  του  ταξιδιού
γερνάω  από  έρωτα  για  λίγη  αρμύρα
γερνάει   το κρανίο  μου
αλλά  ασπρίζουν  μόνο  οι αναμνήσεις
τρυφερή   η   θάλασσα εγώ   ατσάλι
σκέτη  ακινησία

Φυσάω προς  τον άνεμο  για να φυσήξει