Μια τρύπα στο νερό
έκανα εκείνο το πρωί
,όταν πήρα να φορέσω το μοναδικό
ζευγάρι καθαρές κάλτσες
κι έκπληκτος ανακάλυψα στο μέρος
από το μεγάλο δάχτυλο την αρχή
μιας τρύπας . Καταραμένες τρύπες
, ξεστόμισα , δεν προλαβαίνω να φορέσω
κάλτσα και μου βγαίνετε φάντης μπαστούνι . Παλιά μου τέχνη κόσκινο .
Θα τη μαντάρω ,όπως και τις άλλες . Μ’ αυτή την τσιγκουνιά μου ν’ αγοράζω
κάλτσες απ’τη λαϊκή, καλά να πάθω . Αλλά και πάλι να ξοδεύεις χρήματα
για κάλτσες ! Πήρα
βελόνα και κλωστή ,αλλά το
πέρασμα απ’ την τρύπα της βελόνας
μου φάνηκε σωστός άθλος . Μπα , έκανα εκνευρισμένος , γέρασα
κι ούτε που βλέπω να περάσω μια κλωστή . Κι
όπως δοκίμασα για ακόμα μια φορά, βγαίνοντας στο μπαλκόνι , για να’ χω περισσότερο φως ,
μου ξέφυγε η άτιμη η βελόνα
κι έπεσε από κάτω σε μια τρύπα
που την είχε ανοίξει ένα
συνεργείο του δήμου στο πεζοδρόμιο κι
έμενε μια βδομάδα σχεδόν ανοιχτή
. Μάλιστα , πολύ ωραία . Θα αναγκαστούμε
να πάμε με τρύπιες κάλτσες . Δε βαριέσαι
. Εκείνη τη στιγμή ακριβώς παρατήρησα
ότι ο εκφωνητής της ραδιοφωνικής
εκπομπής που άκουγα ,
μιλούσε με φανερή έξαψη για την
προσφορά του μουσικού
συγκροτήματος «Τρύπες» . Για κοίτα σύμπτωση , σκέφτηκα . Έκλεισα το
ραδιόφωνο , φόρεσα τις τρύπιες
κάλτσες , τα παπούτσια μου , κι
ετοιμάστηκα να φύγω. Με έπιασε όμως μια
παράξενη επιθυμία να κοιτάξω από την κλειδαρότρυπα στο δωμάτιο
του συγκατοίκου μου , λαμπρού
επιστήμονα , που καταγόταν από τη
Δρακότρυπα Καρδίτσας , αλλά φοβερού
γυναικά . Ποιος ξέρει ποια έχει κουβαλήσει πάλι στο σπίτι .Μάτι δεν έκλεισα χτες το βράδυ από τους στεναγμούς τους . Τώρα κοιμούνται ακόμα
σα ζώα . Θα περιμένει κιόλας να του’ χω το
φαγητό έτοιμο . Και που του
άφησα στο τρυπητό τα
μακαρόνια έτοιμα βρασμένα , για να τα βουτυρώσει , πολύ του
είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν
ήταν η πρώτη φορά που κοίταζα από την
κλειδαρότρυπα κι ασφαλώς θα μπορούσατε
τώρα να σκεφτείτε πως είμαι ένας αδιάντροπος
ηδονοβλεψίας ,αλλά δεν είναι έτσι . Απλώς ζήλευα . Ζήλευα παράφορα που
εγώ δεν είχα επιτυχία στις
γυναίκες κι εκείνος τις άλλαζε σαν τις
φανέλες . Και κοίταζα μόνο και μόνο , για να νιώσω μια χαιρέκακη
ευχαρίστηση , αν κάποιες φορές τον έβλεπα να κοιμάται μόνος , παρατημένος , κουλουριασμένος όπως
εγώ με το μαξιλάρι στα σκέλια του . Ο
διακορευτής μας μόνος !
σκεφτόμουν και με
πλημμύριζε ανείπωτη χαρά . Ήμουν
πια έτοιμος να βγω από το σπίτι .
Ενστικτωδώς έπιασα με το
χέρι το αυτί μου . Είχα
καιρό να φορέσω το σκουλαρίκι που
μου χάρισε η Δανάη και θα φαινόμουν πιο
νέος , αν και πατημένα σαράντα ,
φορώντας το . Κάτι άσπρες τρίχες
που όλο πλήθαιναν στο κεφάλι
μου , με είχαν αναστατώσει τελευταία . Πήγα στο υπνοδωμάτιο , άνοιξα ένα
μικρό συρτάρι στο κομοδίνο μου κι
έβγαλα ένα ψευτοασημένιο κρικάκι .
Δοκίμασα να το φορέσω στ’ αυτί , αλλά η τρύπα είχε κλείσει . Καταραμένες τρύπες σήμερα ! Τι κακό κι αυτό ! Η μια ατυχία πάνω στην άλλη . Πέταξα
γρήγορα το κρικάκι στο συρτάρι και έφυγα βρίζοντας . Στα χείλη
μου μετά από
λίγο τριγυρνούσε επίμονα
ένας στίχος από ένα αγαπημένο
μου ποίημα του Αναγνωστάκη «Όταν
τα βράδια , Τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι» . Κανείς μα κανείς δε γνώριζε
τα πάρε δώσε μου με τον υπόκοσμο . Από πού και πως τα έβγαζα πέρα μυστήριο . Στον συγκάτοικό μου
μιλούσα για μια παλιά κληρονομιά
που μου είχε αφήσει ένας μακρινός
θείος, χωρίς πολλές όμως λεπτομέρειες . Κάποιες φορές
με άκουγε στο τηλέφωνο να
χρησιμοποιώ παράξενα συνθηματικά
ονόματα , όπως «ο γάντζος» , «η
φαρέτρα» ή «το σπιρτόκουτο» . Κάνουμε πλάκες με κάτι
φιλαράκια , δικαιολογούμουν . Περπατούσα στον δρόμο τώρα με μία ανάλαφρη διάθεση
. Είχα ξεχάσει και τις τρύπες κι όλα τα
στραβά . Με κατάπινε και κατάπινα τον ήλιο . Κι ούτε που με προβλημάτιζε που η τελευταία δουλειά
πήγε κατά διαόλου κι όλο το βάρος για την αποτυχία έπεφτε πάνω μου. Προσπέρασα βιαστικά ένα περιπολικό που ήταν σταματημένο στον απέναντι
φούρνο . Έφτασα στο δημαρχείο
και το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε
μια πρόσκληση στον πίνακα ανακοινώσεων «
Η τρύπα του όζοντος μας αφορά
όλους : μια διάλεξη που θα κάνει
αίσθηση» . Χμμμ, η τρύπα του όζοντος …ως τότε
θα έχουμε μετοικήσει στις
αιώνιες τρύπες μας . Αν
δε μας αφανίσουν πρώτα εκείνα τα πελώρια
τέρατα , οι μαύρες τρύπες .
Ουφ δε θα κάτσω τώρα να ασχολούμαι με
τέτοια . Άνοιξη παντού. Αυτές οι πασχαλιές έχουν μια μυρωδιά που τρυπώνει στα στήθια . Κι ο δρόμος ζεσταίνει τις
πατούσες μέσα στα παπούτσια μου . Κι εκείνη η τρύπα στο μεγάλο δάχτυλο πόσο ενοχλητική. Λες κι όλο μου το σώμα
μαζεύτηκε τώρα εκεί . Λες κι η γύμνια διαπερνά τώρα όλο το αίμα μου . Τι αφόρητη ! Περπατάω κι η σκέψη μου όλη
είναι μια τρύπα τώρα . Να γυρίσω γρήγορα
στο σπίτι να βγάλω τις κάλτσες . Να γυρίσω γρήγορα. Πρώτα όμως πρέπει να
πάω εκεί .Όλα κι όλα . Να μη νομίσουν
ότι φοβάμαι κιόλας. Τώρα το μεγάλο δάχτυλο , το νιώθω, πρέπει να έχει πεταχτεί έξω από την κάλτσα θριαμβευτικά.
Να ξεκαθαρίσει η υπόθεση . Δε θα φορτωθώ
όλο το φταίξιμο εγώ που χάλασε η δουλειά. Κάποια τρύπα στον νόμο θα βρεθεί
, για να τη βγάλουμε καθαρή και πάλι . Περνάω από το
δάσος κι ακούω το χτύπημα που
κάνει το ράμφος του τρυποκάρυδου πάνω στους κορμούς . Τι πένθιμο χτύπημα ! Ντοκ … Ντοκ….
Ντοκ . Φτάνω μετά από δέκα λεπτά στο ορισμένο σημείο . Ούτε ίχνος αγωνίας στο πρόσωπό μου. Πιο πολύ σκέφτομαι την τρύπα στο δάχτυλο παρά οτιδήποτε άλλο . Μαζί και το
χτύπημα του τρυποκάρυδου που
αντηχεί ακόμη μέσα μου σαν εκκρεμές. Επιτέλους ήρθες , μου λέει . Περίμενα ένα τέταρτο .
Άργησες . Έπρεπε να τακτοποιήσω κάτι ,
δικαιολογούμαι . Έχουν μάθει τα πάντα για σένα . Η αστυνομία σε παρακολουθεί .
Προδόθηκες και χάλασες και τη δουλειά . Αδύνατον , του λέω . Φρόντισα να γίνουν
όλα με άκρα μυστικότητα . Φρόντισες αλλά
δεν υπολόγισες σωστά . Και τώρα ;
ρωτάω , και το αίμα στο μεγάλο
δάχτυλο φουντωμένο σφυροκοπάει άγρια . Τώρα ήρθε η ώρα της
πληρωμής . Και βγάζει από
την τσέπη της ζακέτας του ένα
περίστροφο και μου ανάβει μια στο στήθος . Το τελευταίο πράμα που
θυμάμαι ,όπως πέφτω και σπάνε τα
μάτια μου και μπαίνει ποτάμι μέσα το σκοτάδι , είναι αυτή η άτιμη η τρύπα στην κάλτσα . Πιο άτιμη κι από την τρύπα στο στήθος . Την επομένη
με έριξαν σε μία κρύα τρύπα μέσα
στο χώμα .
