Μια τρύπα στο νερό έκανα εκείνο το πρωί ,όταν πήρα να φορέσω το μοναδικό ζευγάρι καθαρές κάλτσες κι έκπληκτος ανακάλυψα στο μέρος από το μεγάλο δάχτυλο την αρχή μιας τρύπας . Καταραμένες τρύπες , ξεστόμισα , δεν προλαβαίνω να φορέσω κάλτσα και μου βγαίνετε φάντης μπαστούνι . Παλιά μου τέχνη κόσκινο . Θα τη μαντάρω ,όπως και τις άλλες . Μ’ αυτή την τσιγκουνιά μου ν’ αγοράζω κάλτσες απ’τη λαϊκή, καλά να πάθω . Αλλά και πάλι να ξοδεύεις χρήματα για κάλτσες ! Πήρα βελόνα και κλωστή ,αλλά το πέρασμα απ’ την τρύπα της βελόνας μου φάνηκε σωστός άθλος . Μπα , έκανα εκνευρισμένος , γέρασα κι ούτε που βλέπω να περάσω μια κλωστή . Κι όπως δοκίμασα για ακόμα μια φορά, βγαίνοντας στο μπαλκόνι , για να’ χω περισσότερο φως , μου ξέφυγε η άτιμη η βελόνα κι έπεσε από κάτω σε μια τρύπα που την είχε ανοίξει ένα συνεργείο του δήμου στο πεζοδρόμιο κι έμενε μια βδομάδα σχεδόν ανοιχτή . Μάλιστα , πολύ ωραία . Θα αναγκαστούμε να πάμε με τρύπιες κάλτσες . Δε βαριέσαι . Εκείνη τη στιγμή ακριβώς παρατήρησα ότι ο εκφωνητής της ραδιοφωνικής εκπομπής που άκουγα , μιλούσε με φανερή έξαψη για την προσφορά του μουσικού συγκροτήματος «Τρύπες» . Για κοίτα σύμπτωση , σκέφτηκα . Έκλεισα το ραδιόφωνο , φόρεσα τις τρύπιες κάλτσες , τα παπούτσια μου , κι ετοιμάστηκα να φύγω. Με έπιασε όμως μια παράξενη επιθυμία να κοιτάξω από την κλειδαρότρυπα στο δωμάτιο του συγκατοίκου μου , λαμπρού επιστήμονα , που καταγόταν από τη Δρακότρυπα Καρδίτσας , αλλά φοβερού γυναικά . Ποιος ξέρει ποια έχει κουβαλήσει πάλι στο σπίτι .Μάτι δεν έκλεισα χτες το βράδυ από τους στεναγμούς τους . Τώρα κοιμούνται ακόμα σα ζώα . Θα περιμένει κιόλας να του’ χω το φαγητό έτοιμο . Και που του άφησα στο τρυπητό τα μακαρόνια έτοιμα βρασμένα , για να τα βουτυρώσει , πολύ του είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που κοίταζα από την κλειδαρότρυπα κι ασφαλώς θα μπορούσατε τώρα να σκεφτείτε πως είμαι ένας αδιάντροπος ηδονοβλεψίας ,αλλά δεν είναι έτσι . Απλώς ζήλευα . Ζήλευα παράφορα που εγώ δεν είχα επιτυχία στις γυναίκες κι εκείνος τις άλλαζε σαν τις φανέλες . Και κοίταζα μόνο και μόνο , για να νιώσω μια χαιρέκακη ευχαρίστηση , αν κάποιες φορές τον έβλεπα να κοιμάται μόνος , παρατημένος , κουλουριασμένος όπως εγώ με το μαξιλάρι στα σκέλια του . Ο διακορευτής μας μόνος ! σκεφτόμουν και με πλημμύριζε ανείπωτη χαρά . Ήμουν πια έτοιμος να βγω από το σπίτι . Ενστικτωδώς έπιασα με το χέρι το αυτί μου . Είχα καιρό να φορέσω το σκουλαρίκι που μου χάρισε η Δανάη και θα φαινόμουν πιο νέος , αν και πατημένα σαράντα , φορώντας το . Κάτι άσπρες τρίχες που όλο πλήθαιναν στο κεφάλι μου , με είχαν αναστατώσει τελευταία . Πήγα στο υπνοδωμάτιο , άνοιξα ένα μικρό συρτάρι στο κομοδίνο μου κι έβγαλα ένα ψευτοασημένιο κρικάκι . Δοκίμασα να το φορέσω στ’ αυτί , αλλά η τρύπα είχε κλείσει . Καταραμένες τρύπες σήμερα ! Τι κακό κι αυτό ! Η μια ατυχία πάνω στην άλλη . Πέταξα γρήγορα το κρικάκι στο συρτάρι και έφυγα βρίζοντας . Στα χείλη μου μετά από λίγο τριγυρνούσε επίμονα ένας στίχος από ένα αγαπημένο μου ποίημα του Αναγνωστάκη «Όταν τα βράδια , Τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι» . Κανείς μα κανείς δε γνώριζε τα πάρε δώσε μου με τον υπόκοσμο . Από πού και πως τα έβγαζα πέρα μυστήριο . Στον συγκάτοικό μου μιλούσα για μια παλιά κληρονομιά που μου είχε αφήσει ένας μακρινός θείος, χωρίς πολλές όμως λεπτομέρειες . Κάποιες φορές με άκουγε στο τηλέφωνο να χρησιμοποιώ παράξενα συνθηματικά ονόματα , όπως «ο γάντζος» , «η φαρέτρα» ή «το σπιρτόκουτο» . Κάνουμε πλάκες με κάτι φιλαράκια , δικαιολογούμουν . Περπατούσα στον δρόμο τώρα με μία ανάλαφρη διάθεση . Είχα ξεχάσει και τις τρύπες κι όλα τα στραβά . Με κατάπινε και κατάπινα τον ήλιο . Κι ούτε που με προβλημάτιζε που η τελευταία δουλειά πήγε κατά διαόλου κι όλο το βάρος για την αποτυχία έπεφτε πάνω μου. Προσπέρασα βιαστικά ένα περιπολικό που ήταν σταματημένο στον απέναντι φούρνο . Έφτασα στο δημαρχείο και το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε μια πρόσκληση στον πίνακα ανακοινώσεων « Η τρύπα του όζοντος μας αφορά όλους : μια διάλεξη που θα κάνει αίσθηση» . Χμμμ, η τρύπα του όζοντος …ως τότε θα έχουμε μετοικήσει στις αιώνιες τρύπες μας . Αν δε μας αφανίσουν πρώτα εκείνα τα πελώρια τέρατα , οι μαύρες τρύπες . Ουφ δε θα κάτσω τώρα να ασχολούμαι με τέτοια . Άνοιξη παντού. Αυτές οι πασχαλιές έχουν μια μυρωδιά που τρυπώνει στα στήθια . Κι ο δρόμος ζεσταίνει τις πατούσες μέσα στα παπούτσια μου . Κι εκείνη η τρύπα στο μεγάλο δάχτυλο πόσο ενοχλητική. Λες κι όλο μου το σώμα μαζεύτηκε τώρα εκεί . Λες κι η γύμνια διαπερνά τώρα όλο το αίμα μου . Τι αφόρητη ! Περπατάω κι η σκέψη μου όλη είναι μια τρύπα τώρα . Να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι να βγάλω τις κάλτσες . Να γυρίσω γρήγορα. Πρώτα όμως πρέπει να πάω εκεί .Όλα κι όλα . Να μη νομίσουν ότι φοβάμαι κιόλας. Τώρα το μεγάλο δάχτυλο , το νιώθω, πρέπει να έχει πεταχτεί έξω από την κάλτσα θριαμβευτικά. Να ξεκαθαρίσει η υπόθεση . Δε θα φορτωθώ όλο το φταίξιμο εγώ που χάλασε η δουλειά. Κάποια τρύπα στον νόμο θα βρεθεί , για να τη βγάλουμε καθαρή και πάλι . Περνάω από το δάσος κι ακούω το χτύπημα που κάνει το ράμφος του τρυποκάρυδου πάνω στους κορμούς . Τι πένθιμο χτύπημα ! Ντοκ … Ντοκ…. Ντοκ . Φτάνω μετά από δέκα λεπτά στο ορισμένο σημείο . Ούτε ίχνος αγωνίας στο πρόσωπό μου. Πιο πολύ σκέφτομαι την τρύπα στο δάχτυλο παρά οτιδήποτε άλλο . Μαζί και το χτύπημα του τρυποκάρυδου που αντηχεί ακόμη μέσα μου σαν εκκρεμές. Επιτέλους ήρθες , μου λέει . Περίμενα ένα τέταρτο . Άργησες . Έπρεπε να τακτοποιήσω κάτι , δικαιολογούμαι . Έχουν μάθει τα πάντα για σένα . Η αστυνομία σε παρακολουθεί . Προδόθηκες και χάλασες και τη δουλειά . Αδύνατον , του λέω . Φρόντισα να γίνουν όλα με άκρα μυστικότητα . Φρόντισες αλλά δεν υπολόγισες σωστά . Και τώρα ; ρωτάω , και το αίμα στο μεγάλο δάχτυλο φουντωμένο σφυροκοπάει άγρια . Τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής . Και βγάζει από την τσέπη της ζακέτας του ένα περίστροφο και μου ανάβει μια στο στήθος . Το τελευταίο πράμα που θυμάμαι ,όπως πέφτω και σπάνε τα μάτια μου και μπαίνει ποτάμι μέσα το σκοτάδι , είναι αυτή η άτιμη η τρύπα στην κάλτσα . Πιο άτιμη κι από την τρύπα στο στήθος . Την επομένη με έριξαν σε μία κρύα τρύπα μέσα στο χώμα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου