Οπωσδήποτε δε νιαουρίζει γάτα
όπως αφήνω να φημολογείται
Κινήσου ελεύθερα σαν ποντικός μες στο μυαλό μου
Τρώγε ξανατρώγε το τυρί
Τα βράδια με τρομάζεις
που σηκώνονται όρθιες οι σκέψεις μου
να πάνε για κατούρημα Κι εσύ εκεί
Μια ουρά ανάμεσα σε χίλια βήματα
Ένα χρώμα ποντικί να βάφεσαι
στους τοίχους και στα έπιπλα
Και το ροκάνισμά σου τρώει τον ύπνο μου
Οπωσδήποτε η παγίδα σου έχει σαγηνεύσει την παγίδα μου
και μηχανορραφούν και για τους δυο μας μοχθηρά
Και τα ψίχουλα που πέφτουν απο το παρόν σου
ίσα που επαρκούν για το παρόν μου
Όλα μένουν νηστικά ξελιγωμένα
κάτω από το τρωκτικό σου βλέμμα
Τίποτε δε σώζεται
Ακόμη και η γάτα θάβει απελπισμένη
νύχια , δόντια , γρατζουνιές στο ένστικτο της
Μόλις που περνάς μια ανάσα απ' τα μουστάκια της
τρίβεται με ναζί θεατρίνας
πάνω στην παμφάγο παρουσία σου
Από την "Αναπαράσταση Πνιγμού"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου