Κώστας Τσιαχρής Αλεξανδρούπολη

 

Εικαστικό  : Caren Van Herwaarden

Έτσι όπως αναβόσβηνε η λύπη στο  λιμάνι

μας  πήρε ένας αέρας στα φτερά του

Το δάκρυ έμοιαζε με ανθάκι από λεμόνι

κι ήταν Δεκέμβρης  ξημερώματα  Σαββάτου

 

Τι φως χωρίς να φέγγει μας τρυπούσε

από το στήθος ως την πλάτη με σπαθί

Απ’το βαπόρι  ένα χέρι χαιρετούσε

και το ταξίδι κάθονταν σκυφτό στην κουπαστή

 

Βαλίτσες άνοιγαν και κλείναν  σα σελίδες

Ένας βαστάζος διάβαζε τις αμαρτίες των άλλων

Τα σύννεφα  θυμίζαν   πυραμίδες

κι έβγαζε κάτι ηλεκτρικό το περιβάλλον

 

Α πώς εσύ  και πώς εγώ σε αυτή τη μουσική

ένας τον άλλον κοίταε με ναυτία

Κι όσο δυνάμωναν  των γλάρων οι κρωγμοί

πλημμύριζαν τα αυτιά μας  Θε μου μελωδία 

[Από  τα  "Λυρικά  Βάθη" ]