ἓν δὲ τὸ κάλλιστον Χῖος ἔειπεν ἀνήρ·
«οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν»·
παῦροί μιν θνητῶν οὔασι δεξάμενοι
στέρνοις ἐγκατέθεντο· πάρεστι γὰρ ἐλπὶς ἑκάστωι
ἀνδρῶν, ἥ τε νέων στήθεσιν ἐμφύεται.
θνητῶν δ᾽ ὄφρά τις ἄνθος ἔχηι πολυήρατον ἥβης,
κοῦφον ἔχων θυμὸν πόλλ᾽ ἀτέλεστα νοεῖ·
οὔτε γὰρ ἐλπίδ᾽ ἔχει γηρασέμεν οὔτε θανεῖσθαι,
οὐδ᾽, ὑγιὴς ὅταν ἦι, φροντίδ᾽ ἔχει καμάτου.
νήπιοι, οἷς ταύτηι κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν
ὡς χρόνος ἔσθ᾽ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος
θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα
ψυχῆι τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος.
................................................................................................
Ο Όμηρος μια άριστη κουβέντα είπε :
Έτσι είμαστε οι άνθρωποι
Σαν τη γενιά των φύλλων
Λίγοι από τους θνητούς ακούγοντας
βάζουν αυτόν τον λόγο
στην καρδιά τους
Γιατί είναι δίπλα στον καθένα
σύντροφος η ελπίδα
και μες στο στήθος άγουρων αντρών
βγάζει βλαστάρι
Όσο ένας άνθρωπος κρατάει
τον πολυπόθητο ανθό της νιότης
όντας αλαφροΐσκιωτος
άπιαστα πράματα πολλά
στο νου του βάζει
Φόβο δεν έχει του θανάτου
Φόβο για τα γηρατειά
Κι όσο έχει ακόμη την υγειά του
κούραση δεν τον αγγίζει
Έτσι θαρρεί ο άμυαλος
και δε λογιάζει
που ο καιρός της νιότης
και του βίου
για τους θνητούς
είναι μια στάλα
Όμως εσύ που νιώθεις
πότε φτάνει της ζωής το τέρμα
κράτησε γερά
ευχαριστώντας την καρδιά σου
με ό,τι αξίζει
Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής
➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰
Χῖος ἀνήρ: εννοεί τον Όμηρο
το οὖας (ποιητ. αντί οὖς ) : αυτί
ὄφρα : έως ,ενώ
πολυήρατος : πολύ αγαπητός, αξιαγάπητος
ἀτέλεστος: ανεκπλήρωτος,ακατόρθωτος
τλαω: ανέχομαι, υπομένω δυστυχίες, καρτερώ·
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου