Κώστας Τσιαχρής Επιταγή του ιδεώδους

 

Κάπου σ' ένα  δώμα 

μικροσκοπικό 

Σε μια ταράτσα 

εφτά επί πέντε 

Πίσω από την Πατησίων 

Ένας άντρας 

εκπαιδεύει 

για το πρώτο πέταγμα 

μια πάπια 

Είναι αδύνατο της λέει 

καλή μου 

τέτοια πούπουλα 

αντί φτερών 

να γίνουν κληρονόμοι 

στα προνόμια των πτηνών 

Αδύνατο 

μια τέτοια ανατομία 

να γλιτώσει 

Πέφτοντας 

στα μαλακά 

του νόμου  της βαρύτητας

Αλλά καλή μου  σκέψου 

Τέτοιες πτώσεις 

βγάζουν  ασπροπρόσωπη

τη δίψα όλων 

για ένα  άλμα 

στο κενό 

της πιο κενής τους 

προσδοκίας 

για ζωή γεμάτη 

Κώστας Τσιαχρής Ματαίωση

 

Στο ναυπηγείο

Μέσα στη νύχτα 

Ένας φακός αναβοσβήνει 

τρέμοντας 

Καμώνεται πως είναι 

ένας  πελώριος   φάρος 

Ένα φως που σώζει 

τα σκαριά των καραβιών

που ακόμη σκέφτονται 

αμφιβάλλουν 

σκέφτονται ξανά 

Πώς θα ριχτούν ;

με ποια καρδιά ;

Για πρώτη τους 

παρθενική φορά 

πάνω  στη σβούρα 

των κυμάτων 

Στις απόκρημνες ζωές 

των καπετάνιων 

και των  ναυτικών 

Που αφήσαν τα νερά 

για τα καλά 

να μπουν 

να πλημμυρίσουν

ως τα αμπάρια

τα  υπερπόντια όνειρά τους 

Κώστας Τσιαχρής Μικρότοποι

 

Ας μιλήσουμε 

μικρή μου 

για  μικρότοπους

Δούλεψες   σκληρά 

μέσα στο σώμα μου 

ν' αφήσεις  μια τελεία

Ένα  Μικρολίμανο

Μια Μικρομάνη 

Κάποιες  Μικροθήβες 

Φύλαγες  και φύλαγα 

για πάντα αυτούς τους τόπους 

σα χαμένους συγγενείς μας 

Ύστερα  από τους πολέμους 

που ξεκίνησε η φωνή σου 

εναντίον της φωνής μου 

Για θυμήσου...

Ήταν  ωραία φυλαγμένοι 

Σε ένα ύψος που δε μ' άφηνε 

η ζωή μου να κοιτάξω 

Ώσπου πέρασαν 

επάνω τους 

η μέση ηλικία 

και τα λάθη 

Και τους έκοψαν 

το μπόι 

Κι έτσι 

απόμειναν στο σώμα μου 

σαν την ελάχιστη σταλαγματιά  

της δύναμης 

που βγάζουν οι στρατιώτες

Όταν πρέπει να σηκώσουν 

τους νεκρούς τους 

ύστερα από ήττα 

Απόμειναν χυμένο αίμα 

Απ'όπου ζωγραφίζεται 

ένα μέλλον 

με αρρυθμίες στην καρδιά  του 

Τόποι 

με μικρές φτερούγες 

σε γιγάντιες πτήσεις 

Τώρα  καίνε 

στο όνομα τους 

με τον αναπτήρα 

το συνθετικό 

-μικρο 

Χώνουν  

όπως όπως 

τρομαγμένοι 

κάτω απ'το κομμένο όνομα 

τις στάχτες 

του μικρού τους μεγαλείου 

Ανακρέων "Ὦ παῖ παρθένιον βλέπων"

 

Ὦ παῖ παρθένιον βλέπων

δίζημαί σε, σὺ δ' οὐ κλύεις,

οὐκ εἰδὼς, ὅτι τῆς ἐμῆς

ψυχῆς ἡνιοχεύεις

...............................................................................

Αγόρι μου 

αμόλευτο 

Σε ψάχνω 

με το βλέμμα μου 

Μα δε μου δίνεις σημασία 

Δε νιώθεις 

που βαστάς 

τα χαλινάρια 

της καρδιάς μου 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

δίζημαι :ψάχνω, αναζητώ ,προσπαθώ να βρω 

Ανακρέων "ὦναξ, ὧι δαμάλης Ἔρως"

 

ὦναξ, ὧι δαμάλης Ἔρως

καὶ Νύμφαι κυανώπιδες

πορφυρῆ τ᾽ Ἀφροδίτη

συμπαίζουσιν, ἐπιστρέφεαι

δ᾽ ὑψηλὰς ὀρέων κορυφάς·

γουνοῦμαί σε, σὺ δ᾽ εὐμενὴς

ἔλθ᾽ ἡμίν, κεχαρισμένης

δ᾽ εὐχωλῆς ἐπακούειν·

Κλεοβούλωι δ᾽ ἀγαθὸς γένεο

σύμβουλος, τὸν ἐμόν γ᾽ ἔρω-

τ᾽, ὦ Δεόνυσε, δέχεσθαι

........................................................................................

Αφέντη μου 

που πλάι σου  

ο έρωτας ο  γόης

παίζει 

η ροδοκόκκινη Αφροδίτη 

οι μαυρομάτες Νύμφες 

Και στα βουνά 

και στις ψηλές κορφές τους 

τριγυρίζεις 

Σου προσπέφτω 

Σύμμαχος μου γίνε 

Τα παρακάλια μου

που σου ζητάνε χάρη 

άκου

Ορμήνεψε καλά 

τον Κλεόβουλο 

τον  έρωτά μου 

να αγκαλιάσει 

Βάκχε

Απόδοση: Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

δᾰμάλης : αυτός που δαμάζει ,που γοητεύει 

κυᾰνῶπις :με μαύρα μάτια,  που έχει σκοτεινή όψη

πορφυροῦς : σκοτεινός, σκούρος , βαθυκόκκινος

ἐπιστρέφομαι : περιφέρομαι ,τριγυρν

εὐχωλή (Επικός  τύπος του εὐχή): προσευχή, τάμα, υπόσχεση