Σχηματάρι

 

Αντίο πορτοκαλί ποδήλατο 

Πάνω στη σέλα σου 

11 χρονών κουβάλησα το Σχηματάρι 

μιας μαρτυρικής μου ηλικίας 

Τη σκληρότητα των άλλων αγοριών  

που δε συγχώρεσαν ένα τιμόνι 

στολισμένο με ανεμώνες 

Η σκουριασμένη αλυσίδα σου 

δε δένει τίποτε από το παιδί 

που υπήρξα με τον άντρα που είμαι 

Απ' τις ακτίνες σου 

κυλάει στο αίμα μου σκοτάδι 

Αντίο 11 χρονών 

που μόλις τώρα βρίσκω  θάρρος 

και σε ξαναγγίζω 

52 χρόνια κράτησα το φρένο 

πατημένο πάνω σου 

Σε κείνη τη σκηνή  μπροστά στους Ταξιάρχες

Με κομμένη φόρα και κομμένη την ανάσα 

αντιμέτωπος με το δεκαπεντάχρονο νταή 

Που ακόμη τώρα μου ζητάει ξανά 

να κατεβώ από το ποδήλατο 

αν είμαι ακόμη άντρας 

Αντίο  ξεφούσκωτη σαμπρέλα

Που όμως κράτησες 

και μ' έφερες με τα πετάλια μου εδώ 

Σ' αυτή την άκρη των πραγμάτων

Ένα βήμα πριν από το τελευταίο μου Όχι 

Τώρα συχνά όταν δοκιμάζω 

με την τρόμπα 

Μήπως  σε  ξαναφουσκώσω 

Πώς τσουλάς από τα χέρια μου 

χωρίς να θέλω 

από μόνη σου 

πίσω σε εκείνη τη μαρτυρική ηλικία ;

Κώστας Τσιαχρής