Σάββατο 23 Μαΐου 2020

Κώστας   Τσιαχρής Εν πλω  



Εδώ στην  ακροθαλασσιά
μήνες ανεβασμένος  σε  μια βάρκα
λιώνω  από  ακινησία
Και  τι   ματαίωση 
να κρατούν   δεμένο  το ταξίδι
λίγα   μέτρα   καραβόσκοινο
Τόση  ναυτία 
κι ας είναι  η θάλασσα λάδι

Πάνω   στη  βάρκα
οι  σανίδες ψιθυρίζουν  προσευχές : 
Να   δώσει  ο  μεγαλοδύναμος
να  τσακιστεί  στα βράχια
Να  μπερδέψουν τις   ελπίδες  του
με  αφρόψαρα οι  γλάροι
Να  τον   πνίξουν   επιτέλους  
τα  ρηχά   του   λόγια 
Τόση   ναυτία 
κι  ας είναι  η θάλασσα λάδι

Φυσάω προς τον  άνεμο για  να  φυσήξει
 
Αν όμως  κάτι  πιο  ελαφρύ από  ελπίδα
εξατμίζε  το  βάρος 
γιόρταζε  τη  συντριβή  του
κι   έμενα   μονάχα ιδέα;


Στα  πρόθυρα  του  ταξιδιού
γερνάω  από  έρωτα  για  λίγη  αρμύρα
γερνάει   το κρανίο  μου
αλλά  ασπρίζουν  μόνο  οι αναμνήσεις
τρυφερή   η   θάλασσα εγώ   ατσάλι
σκέτη  ακινησία

Φυσάω προς  τον άνεμο  για να φυσήξει 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου