Αναζήτηση ταυτότητας (Ετών 54)

 

Είτε με τον κώδικα τιμής των φαντασμάτων 

Είτε με την ηθική του σώματος 

Μετά από 54 απόπειρες αμφιβολίας 

Έμαθα να με αγαπώ χωρίς κανένα αντάλλαγμα ´

Μόνο για  το  ταλέντο στην υποκρισία 

Για την αντοχή  του αληθινού μου  ύφους 

κάτω από τους ανακριτικούς φακούς 

Για τη μισανθρωπία  

και τον εγκλεισμό στην ίδια τη φωνή μου

Για την επίσκεψη  στη  ζώνη του κινδύνου 

μόνο μ' ένα κρυφοκοίταγμα 

Και πάνω απ' όλα 

για τον τρόπο που έμειναν θαμμένα στο υπόγειο 

κάτι έγχορδα 

που ετοίμαζαν κοντσέρτο για μεγάλες λυρικές σκηνές 

Ενώ το γνώριζαν καλά 

πως προορίζονταν για μουσική του  δωματίου 

Κώστας Τσιαχρής 

Θεατρίνοι

 

Μετά από κάθε μας παράσταση 

Τι τρομερό που οι ρόλοι 

μας εγκαταλείπουν τρέχοντας 

στα καμαρίνια 

Σηκώνουμε τα χέρια 

και στη θέση τους καπνός 

Ανοιγοκλείνουμε τα μάτια και ομίχλη 

Αντί για το  όνομά μας 

ένας κρότος που θυμίζει ψόφιο χειροκρότημα 

Μιλάμε κι ακουγόμαστε 

σα δολοφόνοι του ίδιου μας του κόσμου 

στην καλύτερη στιγμή του 

Στόμα Πάθος πουθενά

Και το ταλέντο μας 

αδέξιο  πουλί 

που δοκιμάζει απ' την αρχή 

το πρώτο πέταγμά  του 

Έξω από  το ρόλο 

είμαστε σκελετοί από χαρτί 

Αρπάζουμε εύκολα φωτιά 

Και μόνο ένας Οθέλλος ή  μια Μήδεια 

παζαρεύουν  στις ατάκες τους 

το σβήσιμό   μας 

Κώστας Τσιαχρής 

Κυνισμός

 

Την ίδια ώρα που μια χρυσαλλίδα 

σφάδαζε απ' τον κόπο 

Τέντωνε και ξανατέντωνε 

με απελπισία όλο της το ένστικτο 

δοκίμαζε την πίστη 

και την αντοχή της 

πάνω στον ιστό του μαρτυρίου 

Μια αράχνη ζύγιζε 

υπολόγιζε έκανε προσθέσεις 

κι αφαιρέσεις

όνειρα ισολογισμούς 

Γεμάτη από κτηνώδες πάθος  

για το τωρινό  

και τα επόμενά της δείπνα 

Κ. Τσιαχρής 

Ανεκπλήρωτη ευχή

 

Τι καλά να είχαμε στο στήθος 

μια πορτούλα 

Να ξεκλείδωνε όποτε 

μας στρίμωχνε στον τοίχο η θλίψη 

Για να τρέχουμε ανακουφισμένοι 

Σ´εναν άλλο τόπο 

Σ´ένα καταφύγιο 

απροστάτευτων ψυχών 

Να μη στεκόμαστε σφιγμένα 

ανυπεράσπιστα δοντάκια 

στις γροθιές της 

Κ. Τσιαχρής 

Ηθική εντιμότητα

 

Τι χρώμα έχει η ψυχή σου;

Με ρώτησε ένα παιδί στο πάρκο 

Δείχνοντας ένα  άσπρο περιστέρι 

Να η  δική μου είπε  Πέταξε 

αλλά πάντοτε γυρνάει πίσω 

όταν ρίξω λίγα ψίχουλα στο χώμα 

Για  να το πειράξω απάντησα 

Αν είναι να γυρνάει για  λίγα  ψίχουλα 

καλύτερα να μείνεις από μέσα  ολόμαυρος

Παλλόμενο κατράμι

Οι ψυχές θα πρέπει 

να γνωρίζουν  μόνες  τους το φόβο 

να  διαλέγουν την  τροφή τους 

κάτω από  την άγρυπνη ματιά των  γερακιών

Κώστας Τσιαχρής