δεῦρύ μ᾽ ἐκ Κρήτας ἐπ[ὶ τόνδ]ε·ναῦον
ἄγνον, ὄππ[αι τοι] χάριεν μὲν ἄλσος
μαλί[αν], βῶμοι δὲ τεθυμιάμε-
νοι [λι]βανώτῳ,
ἐν δ᾽ ὔδωρ ψῦχρον κελάδει δι᾽ ὔσδων
μαλίνων, βρόδοισι δὲ παῖς ὀ χῶρος
ἐσκίαστ᾽, αἰθυσσομένων δὲ φύλλων
κῶμα κατέρρει,
ἐν δὲ λείμων ἰππόβοτος τέθαλεν
ἠρίνοισιν ἄνθεσιν, αἰ δ᾽ ἄηται
μέλλιχα πνέοισιν [ ]
[ ]
ἔνθα δὴ σὺ στέμ‹ματ᾽› ἔλοισα Κύπρι
χρυσίαισιν ἐν κυλίκεσσιν ἄβρως
ὀμ‹με›μείχμενον θαλίαισι νέκταρ
οἰνοχόαισον
†τούτοισι τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς γε καὶ σοῖς†
σ' αυτό τον ιερό ναό
όπου χαριτωμένο περιβόλι
από μηλιές σε περιμένει
και το θυμίαμα σιγοκαίει στους βωμούς
Εδώ το δροσερό νερό
μες στα κλωνάρια της μηλιάς βουίζει
Ολόκληρο τον τόπο αγκαλιάζουν
οι σκιές από τα ρόδα
κι από τα φύλλα που λικνίζονται
στάζει μια νάρκωση γλυκιά
Εδώ που βόσκουν άλογα
ένα λιβάδι το στολίζουν
τ' ανοιξιάτικα λουλούδια
Εδώ οι αύρες ανασαίνουνε γλυκά
Πάρε λοιπόν γιρλάντες από λούλουδα
Αφροδίτη μου
και ρίξε απαλά μες στα χρυσά ποτήρια
το νέκταρ σου ανακατωμένο με κρασί
γι' αυτή τη γιορτινή μας συντροφιά
για τους δικούς μου
και δικούς σου αγαπημένους
Κώστας Τσιαχρής
Αύγουστος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου