Courtney Barnett "Sometimes i sit and think , and sometimes i just sit"

Αυτό το εικοσιοκτάχρονο κορίτσι από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας ξαναφέρνει το ρίγος σε ένα είδος που τα τελευταία χρόνια διανύει την εποχή των ισχνών αγελάδων , στο κιθαριστικό ροκ ,όπως για τελευταία ίσως φορά - με κάποιες αναλαμπές αργότερα - το ακούσαμε εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90 , με τη σκηνή του Seattle και μυθικά συγκροτήματα όπως οι Nirvana , οι Pearl Jam , οι Hole και οι Alice in Chains .Και είναι αλήθεια ότι η Courtney Barnett έχει αντλήσει την έμπνευσή της αρκετά από αυτόν τον ήχο ,ιδιαίτερα στις πιο άγριες στιγμές της . Ξεκίνησε την καριέρα της παίζοντας δεύτερη κιθάρα στους Rapid Transit , ένα garage grunge συγκρότημα από την περιοχή της Μελβούρνης . Αργότερα συμμετείχε στους Immigrant Union .Το 2012 ίδρυσε τη δική της δισκογραφική εταιρεία ,την οποία ονόμασε Milk! Records και κυκλοφόρησε τον μικρής διάρκειας δίσκο " I've got a friend called Emily Ferris " .Το 2013 ακολούθησε ένα δεύτερο EP με τίτλο "How to carve a carrot into a rose" και φέτος η πρώτη μεγάλης διάρκειας δουλειά της ,η οποία τιτλοφορείται "Sometimes i sit and think , and sometimes i just sit" και είναι μία πραγματική αποκάλυψη . 

Με έναν ήχο ολοζώντανο , γεμάτο από ηλεκτρικά σκιρτήματα , επιθετικά μελωδικό και νευρώδη , απόλυτα αφυπνιστικό , σε στιγμές δραματικό και κολασμένο , η Barnett καταθέτει τη δική της εκστατική πρόταση για το πώς μπορεί να ανανεωθεί και να ακουστεί ξανά περιπετειώδης και ακαταμάχητος ο κιθαριστικός ήχος . Αυτό δε που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι ο ιδιότυπος τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει τα τραγούδια . Σα να ονειρεύεται και να δίνει στα όνειρά της τη μορφή των τραγουδιών , και σα να ξυπνάει στη φωνή της ένας θηλυκός Lou Reed και να της μεταδίδει τη νωχέλεια και το παγωμένο πάθος της ερμηνείας του . Άλλοτε πάλι σχεδόν φτύνει τις λέξεις με έναν τρόπο που θυμίζει περισσότερο τους rappers ,όπως στο απίστευτο single "Pedestrian at best" . Κι είναι έπειτα αυτή η βαθιά αίσθηση ενός blues ηχοχρώματος που διαπερνά διακριτικά όλο το δίσκο ,αλλά κορυφώνεται δυναμικά σε δύο εξαίσιες στιγμές όπως το "Small Poppies" και το "Kim's Caravan" . Mε ένα τέτοιο ,λοιπόν , ξεκίνημα η Courtney Barnett ανοίγει τα φτερά της πάνω από τον μεγάλο και απρόβλεπτο κόσμο της μουσικής ,και φτάνει με την πρώτη της πτήση σε απίστευτα ύψη συνθετικής και εκφραστικής αρτιότητας .