Κώστας Τσιαχρής "Το φάντασμα"

Μέρες τώρα 
κυνηγάω ένα φάντασμα
που κυνηγάει τις μέρες μου
Στήνω παγίδες με ποιήματα
ανοίγω  τα παράθυρα 
υποκρίνομαι : τρομάζω 
σκεπάζω με λευκό  σεντόνι 
κάθε λέξη
Στρώνω για δύο το κρεβάτι 
περιμένω...
Κι ανέλπιστα 
όταν έσφιξα το χέρι του 
και μου μιλούσε 
πια ο παλμός
Ένιωσα 
που το φάντασμα 
χτυπούσε τώρα 
εγκλωβισμένο οριστικά 
μέσα στο αίμα 
το δικό μου