Κώστας Τσιαχρής "Διελκυστίνδα"

Για  πόσον  καιρό  θα  παίζουμε  ακόμη αυτό  το παιχνίδι
με  το  ένα  χέρι   ακόμη  απαλό 
κι  αδούλευτο
το  χέρι  που  όπως   ακουμπάει   τη λάσπη
σχηματίζονται   αγγεία  αγάπης;
Για  πόσον καιρό 
το άλλο  χέρι   γαντζωμένο  
απ'τις  καλύτερες   στιγμές
μιας  αμαρτίας
για πόσον καιρό 
θα δίνεται   ενέχυρο
στον δισταγμό  ;
Ποιο χέρι    θα   τραβήξει   δυνατότερα
το νόημα  στη μεριά  του;
Προτού   μετρήσει ο   επόπτης :
Ένα ....δύο....τραβάτε
και  τα  χείλη  γίνουν  
μια    παρένθεση  που  ξεριζώνει  από  τα  σωθικά  της  τους  κανόνες
μια  παρένθεση  πιο   βρόμικη 
και  υγρή  
κι από την  πιο  περπατημένη   λέξη