Κώστας Τσιαχρής Ο ποιητής

 

Εικαστικό : Peter  Greenaway

Σε ονομάζω συνοικισμό των αστέγων

Μέσα απ’τη ρυμοτομία των άστρων

Ξέρεις να μην κατοικείσαι

Να πλαγιάζει πάνω σου όλο το τραγούδι

Όλος ο ιδρώτας του χιονιού 

Οι τραμπάλες σε αφήνουν στον αέρα

Αναποφάσιστο μαχαίρι

Με την κόψη ή με τη θήκη;

Με το σύννεφο ή με το τσιμέντο;

Αιωρείσαι  σαν παράσιτο

στα κύματα του ραδιοφώνου πάνω από την πόλη

Απολείπειν ο εαυτός το αιώνιον

Μπαίνοντας μες στο φθινόπωρο

που περπατάει σκυφτό

με τη μαγκούρα του στα καλντερίμια

Πώς χωράει τόσος ουρανός

σε λίγα κυβικά κρανίου

Τόση μοναξιά σε τόσο

κοσμογυρισμένα μάτια !

Σε ονομάζω χορευτή μέσα σε θρήνο

ή  θρηνωδό σε γάμους των αστέγων

Τα όρια του άρτου μας  

είναι τα όρια ταχύτητας που σπάει

η  ελευθερία σου

Με μια παλάμη τρόμου

μας   χειροκροτάς

μέσα στα πιο ωραία μας ανέκδοτα