Από την εξαιρετική συλλογή ποιημάτων του Γιάννη Στίγκα "Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο" ,η οποία περιλαμβάνει τρία ποιήματα [Με τον τρόπο του Γ.Σ. , Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο ,Το έτσι μου το αγχέμαχο],παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα που μαρτυρεί ,νομίζω, με τρόπο εκκωφαντικό τόσο τις ρίζες όσο και τον κορμό της ποιητικής του .
Γιατί η ποίηση
-ψιτ μεγάλε-
δεν είναι αιώρα ρεμβασμών
δεν ειν’ το φτερωτό σου κατοικίδιο
-ψιτ μεγάλε-
Όταν υποδύεσαι το φεγγάρι
να το υποδύεσαι και στη χάση του
-δεν θα στο κάνω πιο λιανά –
Αν το νοείς αυτό
έχει καλώς
αλλιώς
Ε ρε Mαγιακόφσκι που σου χρειάζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου