Η αναρρίχηση

 

Όσο  μ' αγκαλιάζεις 

Μένουν στην πλάτη μου 

σημάδια από ένα βρέφος 

κακοποιημένο 

Μια κραυγή που σα να λέει :

Δεν έχω δύναμη να ενώσω τα κομμάτια μου 

να σ' αντιμετωπίσω 

ως σύνολο προς σύνολο 

Για αυτό τις πιο πολλές φορές 

με βλέπεις να σε εκλιπαρώ 

Από τα πόδια χαμηλά 

να υπολογίζω  ένα ένα τα πατήματα 

τα πιθανά γλιστρήματα 

τον ίλιγγο και τις χιονοστιβάδες 

Ζαρωμένο 

χαμηλά κουλουριασμένο 

Να ονειρεύομαι ανάβαση 

στα πιο απάτητα σημεία  

του σώματος σου 

Κώστας Τσιαχρής