Απογευματινή προσευχή
Καμία ώρα σαν κι αυτή
του απογεύματος την ακρινή την ώρα , σιωπηλή
Δεν καίνε πια οι λύπες
Οι φωνές του πλήθους
δεν υπάρχουν πια
Τώρα λοιπόν πάρε μέσα στα χέρια σου
σαν ένα ενθύμιο
αυτή τη μέρα που η καρδιά της έπαψε
Γιατί το ξέρω : μόνο σε καλό θ' αλλάξεις
ότι κράτησα ή άφησα να σπάσει
Διάβολος ό,τι σκέφτομαι Διάβολος ό,τι κάνω
μα όλα εσύ τα θεραπεύεις
όλα τα εξαγνίζεις
Τις μέρες μου ύστερα χαλίκια
τις αλλάζεις σε ατίμητα πετράδια
Μα πρέπει να σηκώνεις πρέπει
πάνω σου να κουβαλάς
Κι εγώ μπορώ μονάχα απομεινάρια
πίσω μου ν' αφήνω
Πάρε κι οδήγησέ με , στάσου πιο κοντά
Δείξε μου αυτό που ίσως
μου ετοιμάζεις για μετά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου