Βιβλία ….χιλιάδες σελίδες ποτισμένες με την αγωνία , με τον ενθουσιασμό , την έξαψη , την ανάσα , τις αναστολές και τις όποιες αμαρτίες των δημιουργών τους . Καταθέσεις πνεύματος και βαθύτερου σπέρματος . Καμωμένα άλλοτε με κόπο , με τη δίψα της εξιλέωσης , με επώδυνες ανασκαφές , με την ελπίδα ότι πίσω απ ’το φθαρτό μας είναι απομένει ένα ίχνος αιωνιότητας . Κι άλλοτε καμωμένα από μια ανθρώπινη ανάγκη για επίδειξη ή και με μια κουτοπόνηρη ευκολία ( απλώς για να δημοσιεύσουμε κάτι ) ή και με την προσμονή της μεγάλης αναγνώρισης ή και με τη βεβαιότητα του μπεστ σέλλερ . Φυσιολογικά και προβλέψιμα τα πάθη των βιβλίων . Κι ως ένα βαθμό ανεκτά . Βιβλία που περνούν από τα χέρια μας , λερώνονται με τα δακτυλικά μας αποτυπώματα , διεισδύουν στο προσωπικό μας σύμπαν , μπολιάζονται με την ερμηνεία μας και καταγράφονται στη συνείδησή μας με τον α΄ ή με τον β΄ τρόπο.
Συγγραφείς που ευχαριστιόμαστε να τους γυμνώνουμε , να τους ανοίγουμε και να τους κλείνουμε ανάλογα με τα κέφια μας , να τους παιδεύουμε ή να μας παιδεύουν . Από τη μια οι ανάλαφροι , οι προορισμένοι να μας ταξιδέψουν πέρα απ’ τη μιζέρια μας με τον φανταχτερό τους λόγο , τις απίθανες μυθοπλασίες τους . Από την άλλη οι δυσκίνητοι , τα «οκνά καματερά» , που το γύρισμα της επόμενης σελίδας των βιβλίων τους σε αφήνει πάντα με τη βεβαιότητα ότι κάτι ξέχασες στην προηγούμενη . Γραφή απλοϊκή , απλή ,νευρώδης , χειμαρρώδης , σοβαρή , χαριτωμένη , καυστική , πραϋντική , χοντροκομμένη , πνευματώδης , τολμηρή , διστακτική .
Και το πρόσωπο του αναγνώστη είτε με σφιγμένα νεύρα είτε με το αποτύπωμα της έκστασης είτε ανθισμένο απ’το χαμόγελο είτε ραγισμένο από τη θλίψη είτε χαμένο σε λαβύρινθο είτε βαριεστημένο . Σωστός καθρέφτης της ουσίας και του ύφους της γραφής . Μαγνητική βελόνα που γυρνάει στους πόλους της επιδοκιμασίας ή της αποδοκιμασίας . Αναγνώστες που αναμένουν από το βιβλίο το μεγάλο , κατ΄ εκείνους , θαύμα : ένα σκαλοπάτι προς τη γνώση ή έναν αιρετικό τρόπο σκέψης ή μια γουλιά ρομαντισμού ή μια γροθιά στη χαυνωμένη τους ευαισθησία .
Και τα βιβλία φορτωμένα με τόσες και τόσες προσδοκίες , που κάποτε βουλιάζουν από το βάρος . Φωνάζουν με περίτεχνα εξώφυλλα , για ν’ ακουστούν . Κρεμούν στα στήθια τους πομπώδεις τίτλους , για να πείσουν . Λάμπουν κάτω από τους προβολείς σε κεντρικά βιβλιοπωλεία , για να ψαρέψουν αναγνώστες. Και τα λίγα εκείνα βιβλία που αψηφούν τις προσδοκίες , πορεύονται μόνα τους . Σκυθρωπά. Στα χαμηλότερα ράφια . Σιωπηλά και ανέγγιχτα . Παραδομένα στη μακρόβια παρθενία τους .
K. Τσιαχρής
Ιδού 10 βιβλία , από αυτά που μπόρεσα να διαβάσω , που το καθένα τους άφησε το 2020 ένα μικρό έγκαυμα επάνω μου . Πρόκειται ως επί το πλείστον για κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς . Ευχαριστώ θερμά όσους συγγραφείς μου έστειλαν τα βιβλία τους , τα οποία πάντοτε διαβάζω με σεβασμό και ενδιαφέρον .
1. Θωμάς Τσαλαπάτης «Ανοχύρωτη Πόλη»( Γιατί περπατώντας με τα κείμενά του στον μικρόκοσμο της Κυψέλης είχα την εντύπωση ότι γεύομαι όλον τον πλανήτη )
2.Αντώνης Φωστιέρης «Θάνατος ο δεύτερος»
(Γιατί κοιτάζει κατάματα τον θάνατο και ανασύρει τη βαθιά φιλοσοφική του αύρα)
3.Νίκος Δαββέτας «Άντρες χωρίς άντρες»
(Γιατί φέρνει στο προσκήνιο με έναν ευρηματικό τρόπο όλες τις εκφάνσεις της αρρενωπότητας )
4.Μαρία Λαϊνά «Ό,τι έγινε»
(Γιατί παραμένει μετά από τόσα χρόνια μία σπουδαία ποιήτρια , που ξέρει πώς να καίει τις αισθήσεις και το νου μας με τον καίριο ποιητικό λόγο της )
5. Ε. Μύρων « Γράμμα στη Μητέρα»
(Γιατί η φωνή του αντηχεί τόση αλήθεια που ίσως δεν την αντέχει η συμβατική μας φύση )
6. Γιώργος Ν. Ευσταθίου « Οι δεξιόχειρες της μοναξιάς»
(Γιατί στα ποιήματά του η μοναξιά και ο έρωτας δε μένουν απλές λέξεις )
7. Νίκος Μάντζιος « Ο Εξομολόγος του Θεού»
(Γιατί το σπονδυλωτό αυτό μυθιστόρημα αποκαθηλώνει την αυθεντία του θείου και γεφυρώνει τις αποστάσεις ανάμεσα στον εξομολόγο και στον αμαρτωλό )
8.Ανδρέας Τιμοθέου «Ιστορίες με δαντέλα»
(Γιατί τα διηγήματά του μοιάζουν με εύθραυστα μπουκαλάκια που σε προκαλούν να τα σπάσεις , για να χυθεί παντού το μύρο τους )
9.Γιάννα Μπούκοβα « Drapetomania»
(Γιατί το ανακάλυψα φέτος και με συνεπήρε ο τρόπος με το οποίο το σκληρό διαπλέκεται με το χιουμοριστικό πάνω στο τώρα και στο έπειτα της ανθρώπινης τραγικότητας )
10. Χρήστος Μαρτίνης « Ελίοφορ Φέστους»
