Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Δευτέρα 27 Απριλίου 2020

Κώστας Τσιαχρής Σπηλαιολογία



Ποια  ξαφνική πνοή
σηκώθηκε
κι έσβησε  το κερί
που κράταγα
στο χέρι
όσο κατέβαινα
το στόμα  σου
και  συναντούσα 
λέξεις
χαραγμένες
πάνω στα τοιχώματα
και μήτε
πρόλαβα να σε διαβάσω
που έστειλες σκοτάδι
να με κυνηγάει
κι ανέβαινα
τυφλά
τα σκαλοπάτια
τρομαγμένος
και χωρίς ανάσα ;



Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Κώστας   Τσιαχρής Στάγδην 


Αφού   από   αυτή τη  βρύση
έπαψε  να   ρέει  ζωή
όπως  άλλοτε 
κι   έμεινε  το  σώμα 
μια   κρεμάμενη  σταγόνα

Θα  πέσει,δε  θα  πέσει   

Και   κυρίως  δίχως  λύπη 
μόνο  με  μια  τελευταία   ευχή  
να   φύγουν όλα  όπως   ήρθαν 
δίχως   θόρυβο 
ούτε  ένα  πλατς στο  νεροχύτη
 



Σάββατο 4 Απριλίου 2020

Κώστας Τσιαχρής "Δίλημμα"



Έβγαλε τη σιωπή έξω από την πόρτα
δεμένη με ταινία
τα κατάλοιπα μιας μέρας δίχως ήλιο
με βλέμματα που σφήνωσαν στις γρίλιες
Ύστερα έκλεισε καχύποπτα την πόρτα
Συννεφάκια- σκέψεις
μαζεμένα από μέρες
πήγαν να τρυπήσουν το ταβάνι
Λοιπόν εδώ δεν ωφελούνε
μέσες λύσεις
συνταγές της τελευταίας στιγμής
εκ του προχείρου
Ή φυλακισμένος στο γαλάζιο
ή παντοτινά απών
Εκείνο το "προσωρινά"
τι ανέντιμο που ακούγεται
στ' αυτιά του