Ο Κώστας Τσιαχρής παρουσιάζει τα 30 καλύτερα albums του 2014

 1. ΔΙΣΚΟΣ   ΤΗΣ  ΧΡΟΝΙΑΣ      :    
        D’ANGELO          BLACK MESSIAH

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το Voodoo κι ενώ σχεδόν τον είχαμε ξεχάσει , ο D’Angelo επιστρέφει ακριβώς στην εκπνοή της χρονιάς με ένα άλμπουμ σταθμό . Το Black Messiah έχει τον αέρα των δίσκων που έρχονται ,για να γράψουν ιστορία . Ο ήχος των κρουστών παραπέμπει στις Αφρικάνικες μουσικές τελετές ,τα πνευστά μεταφέρουν τις αναθυμιάσεις από τα καπνισμένα jazz clubs ,τα φωνητικά είναι παραμορφωμένα και συνάμα αιθέρια , τα τραγούδια μοναδικά . Δικαιολογημένα ,για τον γράφοντα , αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς . Ένας δίσκος που αξιοποιεί με εξαιρετική δεξιοτεχνία τα διδάγματα του There’s a riot goin’ on των Sly and the Family Stone και ανοίγει νέους δρόμους καλλιτεχνικής έκφρασης

2. RUN THE   JEWELS          RTJ2

Αν δεν είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο δεκαπενθήμερο το Black Messiah , αυτό το άλμπουμ θα βρισκόταν στην κορυφή αυτής της λίστας .Ένα hip hop αριστούργημα , αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο προικισμένων μουσικών όπως ο Killer Mike και ο EL-P. Ο ήχος του μοιάζει με βραδυφλεγή βόμβα η οποία τοποθετείται στα θεμέλια της rap μουσικής και την αναδομεί με έναν ανανεωτικό και -γιατί όχι - λυτρωτικό τρόπο .

3. THE   WAR   ON  DRUGS       LOST IN THE DREAM

Υφολογικά το άλμπουμ συνδέει την παράδοση μεγάλων Αμερικανών τραγουδοποιών ,όπως ο Dylan [το ομώνυμο Lost in the dream θα στοιχημάτιζε κανείς ότι ξέπεσε από το Blood on the tracks ] , ο Springsteen [για παράδειγμα το Burning είναι το σιαμαίο αδελφάκι του Dancing in the dark] , o Tom Petty [έντονη η νοερή παρουσία του στο Eyes to the wind] , o Bob Seeger , με τους κιθαριστικούς ελιγμούς του Mark Knopfler και των Spacemen 3

                                         

4. SWANS                   TO  BE   KIND

Το To Be Kind σκάβει , ωρύεται , χλευάζει , ιδρώνει , παρεκτρέπεται , γρονθοκοπεί , τρίζει τα δόντια , παγώνει τη φωτιά , πυρακτώνει τον πάγο , γεννιέται μέσα από μικρούς θανάτους και φθείρεται με μικρές αναγεννήσεις , ματώνει κι αιματώνεται , χωνεύει μέσα του funk , industrial , hard rock , κλασικές φόρμες ,post rock , jazz ,ambient , μουσικές των πρωτόγονων λαών ,και την ίδια ώρα τα φτύνει αναγεννημένα και απόλυτα υποταγμένα στην καλλιτεχνική ταυτότητα του συγκροτήματος .

5. ST  VINCENT            ST  VINCENT

Περισσότερο εξωστρεφές , μετέωρο - καλύτερα ισορροπημένο - ανάμεσα στην πειραματική εξτραβαγκάντσα και στη συμβατική pop σύνθεση , εγωκεντρικά απροσδιόριστο και αταξινόμητο , τη μια στιγμή συγγενικό με τον ήχο των Talking heads και την άλλη μ’ εκείνον των Eurythmics , πατώντας με το ένα πόδι στο new wave παρελθόν της δεκαετίας του 80 και με το άλλο στο «ποιος ξέρει ποιο θα είναι» μέλλον της μουσικής , φουτουριστικό και συνάμα παραδοσιακό ,το St Vincent είναι ένα από τα αριστουργήματα του 2014 και ίσως η κορυφαία στιγμή μιας ευφάνταστης καλλιτέχνιδας .

6. WILD  BEASTS      PRESENT  TENSE

Tούτο εδώ το κρυστάλλινο ηλεκτρονικό pop θαύμα που ανασαίνει και αναπτύσσεται μέσα σε συνεχόμενους κύκλους λυγμού , ερωτικής έξαψης και εσωτερικής απόγνωσης , είναι η τέταρτη δουλειά των Wild Beasts από το Kendal της Αγγλίας . Οι μουσικές πινελιές τους απλώνονται πάνω σε αιθέρια συναισθηματικά τοπία , μεταφέροντας αναμνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 80 κι από συγκροτήματα όπως οι Talk Talk και οι Tears for fears .

7. BECK           MORNING   PHASE

Γνώριμος από τις αρχές της δεκαετίας του 90 ο Beck Hansen , όταν μέσα στην απόλυτη κυριαρχία του grunge και του trip hop αναστάτωνε τα μουσικά πράγματα με τον απόλυτο ύμνο της χαμένης γενιάς "Loser" και λίγο αργότερα με ένα κορυφαίο άλμπουμ πειραματικής pop δεξιοτεχνίας όπως το "Odelay" , ξαναθυμάται στη φετινή του δουλειά τους νωχελικούς τόνους του "Sea change", κλείνει το μάτι στο όνειρο και μας προσφέρει ένα μελωδικό ταξίδι στα χρόνια της αθωότητας και της απέριττης ομορφιάς

8. SHARON   VAN  ETTEN       ARE   WE  THERE

Οι folk πινελιές του ροκ ήχου της παραπέμπουν περισσότερο στην απεραντοσύνη της αμερικανικής υπαίθρου ,στο φως και στις σκιές , στο χρώμα και στο συναίσθημα ,στον ήλιο και στις ανθρώπινες ρυτίδες . Η μουσική φόρμα πάνω στην οποία δομεί τα τραγούδια της είναι μεν απλή και στηρίζεται στο κλασικό σχήμα :κιθάρες -μπάσο -ντραμς ,ωστόσο είναι οι φωνητικές αρμονίες εκείνες που εμπλουτίζουν αυτή τη φόρμα και χαρίζουν στα τραγούδια της το στοιχείο του πολυδιάστατου.

9. JACK  WHITE    LAZARETTO

O Jack White δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις .Το Lazaretto , η δεύτερη προσωπική του δουλειά , δεν απέχει πολύ υφολογικά από το Blunderbuss .Περιέχει δυνατά rock τραγούδια στο ύφος των White Stripes ,country πινελιές , blues κιθάρες , ακόμη και hip hop στοιχεία στο ομώνυμο κομμάτι .Και μπορεί μετά από τόσα χρόνια να μην εκπλήσσει ή να μην ανανεώνει δραματικά τον ήχο του , ωστόσο εξακολουθεί να γράφει εξαιρετικές συνθέσεις και να συνδέει μοναδικά το παρόν με το παρελθόν της αμερικάνικης τραγουδοποιίας .

                                  

10. U2     SONGS  OF   INNOCENSE

Το   Songs  of  innosence  επιβεβαιώνει  με  τον  πιο  κατηγορηματικό  τρόπο  το  γιατί  οι  Ιρλανδοί   rockers  παραμένουν  αυτή  τη στιγμή   το  μεγαλύτερο   ροκ   συγκρότημα που  εμφανίστηκε  μετά  τη  δεκαετία  του 80 . Αποτελεί  επιπλέον την πιο   συγκροτημένη  δουλειά  τους  από  το All  that  you  can't  leave  behind  του  1998 . Και  είναι  πραγματικά  κρίμα  που  ορισμένοι  κριτικοί  δήθεν  εναλλακτικών  περιοδικών  βιάστηκαν  να  το  απορρίψουν  . Δεν  είναι  όμως  τυχαίο που  το  Rolling  Stone  το   είχε  δίσκο της  χρονιάς  .

                                 

11. SUN KIL MOON          BENJI

Ολόκληρος ο δίσκος   είναι αφιερωμένος στο θάνατο . Μουσικά ωστόσο το Benji είναι περισσότερο ανάλαφρο και κάποτε χαριτωμένο παρά τη μακάβρια θεματολογία του . Κυριαρχούν οι country -folk ήχοι και η αφηγηματική ερμηνεία του δημιουργού ,ο οποίος άλλοτε περιγράφει ένα θάνατο , άλλοτε θυμάται τις μέρες που είχε πρωτοδεί την ταινία "The song remains the same" των Led Zeppelin ,άλλοτε μιλά για τη συμπλεγματική σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα του ,άλλοτε πάλι απαθανατίζει με στίχους τη φιλία του με τον Benjamin Gibbard των Death Cab for Cutie

12. THE    BLACK  KEYS       TURN  BLUE

Υφολογικά το Turn Blue ,όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του , σηματοδοτεί μια στροφή  των  Black  Keys   προς μία περισσότερο blues κατεύθυνση , αλλά την ίδια στιγμή η παραγωγή του Danger Mouse προσδίδει στον ήχο τη μελωδική και ατμοσφαιρική εκείνη χροιά που έλειπε από το El Camino . Καμπανούλες , ψυχεδελικοί ελιγμοί , ακουστικές κιθάρες , γυναικεία χορωδιακά φωνητικά δίνουν την εντύπωση ότι ακούει κανείς έναν αυθεντικό blues-rock δίσκο με easy listening ηχητικά τερτίπια .

13. FKA   TWIGS       LP1

Ο ήχος της οφείλει πολλά στο trip hop της δεκαετίας του 90 και σε συγκροτήματα ή καλλιτέχνες όπως οι Portishead ή o Tricky .Την ίδια στιγμή όμως η FKA twigs αξιοποιεί με τον πλέον δημιουργικό τρόπο επιρροές από τον D' Angelo και τη Sade αλλά και τον James Blake . Ιδιαίτερα ο τρόπος σύνθεσης και παραγωγής του τελευταίου φαίνεται να έχει επιδράσει καταλυτικά στο χτίσιμο των τραγουδιών της Twigs . Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτή η μυστηριώδης νεαρή δημιουργεί έναν δίσκο με ολοκάθαρο το προσωπικό της στίγμα και κατορθώνει να φέρει την soul μουσική αντιμέτωπη με ευφάνταστους underground ήχους .

14. ROYAL BLOOD                        ROYAL  BLOOD

O Jimmy Page είπε γι' αυτούς : "Πήγα για να τους δω στη Νέα Υόρκη . Ήταν φανταστικοί . Απολύτως καθηλωτικοί , είναι πραγματικά τόσο καλοί μουσικοί" . Το εκρηκτικό ντουέτο των Royal Blood έρχεται από το Worthing της Βρετανίας και ξαναφέρνει τον κιθαριστικό ροκ ήχο σε επαφή με την εμπορική επιτυχία . Οι ρίζες του ήχου τους βρίσκονται στο garage και στο blues rock και αποτελούν αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη ελπίδα για την ανανέωση του ροκ ήχου .

                                        

15. MANIC  STREET  PREACHERS    FUTUROLOGY

Αυτή τη φορά  οι   Manic street Preachers  επισκέπτονται το θρυλικό Hansa studio στο Βερολίνο [εκεί όπου ηχογραφήθηκε το Heroes του David Bowie] και υιοθετούν τη φιλοσοφία και το μεγαλείο της δημιουργίας του . Έτσι, το Futurology ηχεί φρέσκο , απαλλαγμένο από το άγχος της εμπορικής επιτυχίας , δραστικό , εξαίσιο από στιχουργικής πλευράς , ευτυχώς λιγότερο πομπώδες από το Postcards from a young man και περισσότερο άρτιο και συνθετικά δυνατό από το περσινό Rewind the film .Επισκέπτονται  τον ήχο των πρώιμων Simple Minds , το Krautrock , τη Βερολινέζικη εποχή του Bowie , τις μετρονομικά άψογες ηχογραφήσεις των Neu , και δημιουργούν το «Ευρωπαϊκό» τους αριστούργημα .

                                   

16. PERFUME   GENIUS      TOO  BRIGHT

Ο Μike Hadreas από το Seattle δημιουργεί με τη βοήθεια του Αdrian Utley των Portishead και του John Parish ένα αιθέριο και συχνά δραματικό αριστούργημα , μέσα στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά το παράξενο , το ονειρικό και το γήινο στοιχείο .

17. MAC   DEMARCO     SALAD  DAYS

To Salad Days έχει ένα νωχελικό και ατημέλητο ύφος που θυμίζει έντονα τις δουλειές jazz μουσικών παρόλο που η τελική γεύση που αφήνει , είναι αυτή ενός εναλλακτικού ροκ δίσκου . Και αυτή ακριβώς είναι η επιτυχία του : η ευκολία με την οποία ο καμπανιστός κιθαριστικός ήχος του παραβιάζει τα όρια διαφορετικών μουσικών ειδών .

18. CARIBOU       OUR  LOVE

Το χορευτικό άλμπουμ της χρονιάς έρχεται φέτος από τον Καναδά και τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Caribou ,Dan Snaith. Λιγότερο ψεχεδελικό από το Swim ,περισσότερο ευθύ και pop ,υπνωτικό και συνάμα διεγερτικό .

19. REAL   ESTATE    ATLAS

To Atlas είναι το τρίτο και κατά προσωπική εκτίμηση καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος από το Brooklyn της Νέας Υόρκης . To συγκρότημα σχηματίστηκε το 2008 και σύντομα άρχισαν να ακολουθούν σε ζωντανές εμφανίσεις καλλιτέχνες , όπως οι Girls , ο Kurt Vile και οι Deerhunter . Στο Atlas o ήχος τους αποκτά μία ονειρική χροιά , γίνεται αιθέριος και ολοφώτεινος και κατορθώνει να φτάσει σε ουκ ολίγες λυρικές κορυφώσεις

20. FLYING LOTUS     YOU’RE   DEAD

Απομονωμένος στο δικό του μουσικό γαλαξία , ο Flying Lotus επιστρέφει στη γη με την πέμπτη δουλειά του , για να μεταφέρει ένα ιδιόμορφο σπιράλ από παράξενους ήχους τους οποίους υποτάσσει σε μία ευφάνταστη ηλεκτρονική jazz αισθητική .

21. LANA   DEL   REY     ULTRAVIOLENCE

Με τη συμμετοχή του Dan Auerbach των Black Keys στην παραγωγή , η Lana Del Ray φτιάχνει έναν αληθινά υπέροχο pop δίσκο με γκρίζα μελαγχολικά χρώματα και δημιουργεί τη δική της σχολή στον τρόπο ερμηνείας των τραγουδιών

22. APHEX   TWIN      SYRO

Η επιστροφή του Aphex Twin με το Syro είναι ένα ακόμη δαιδαλώδες μουσικό ταξίδι στα ηχοτοπία του ηλεκτρονικού ambient μινιμαλισμού

23. ANGEL OLSEN    BURN YOUR  FIRE  FOR NO  WITNESS

H Angel Olsen είναι μία folk rock τραγουδίστρια από το St Louis και το δεύτερό της άλμπουμ Burn your fire for no witness μια περιήγηση στα φλογισμένα μονοπάτια της γυναικείας καρδιάς .

24. FUTURE   ISLANDS        SINGLES

Η συνθετική pop μουσική των Future islands με τη μελοδραματική ερμηνεία του τραγουδιστή Samuel T. Herring θυμίζει έντονα τις αρχές της δεκαετίας του 80 και τις ένδοξες μέρες της βρετανικής new wave αισθητικής .

25. PARQUET     COURTS    SUNBATHING   ANIMAL

Μ' αυτό το άλμπουμ οι Νεουορκέζοι ρόκερς προχωρούν ακόμη πιο πέρα ,προσπαθούν ν' αποδεσμευτούν από τον ευθύγραμμο punk rock ήχο του Light Up Gold και να προσδώσουν στη μουσική τους βαθύτερες διαστάσεις

26. SPOON      THEY   WANT  MY  SOUL

Το μαγικό άγγιγμα του παραγωγού Dave Fridmann είναι αισθητό σε όλες τις πτυχές της καινούργιας δουλειάς του συγκροτήματος από το Austin του Texas. Πρόκειται για το ωριμότερο συνθετικά και εκτελεστικά έργο τους , το οποίο μας προσφέρει μια μουσική νευρώδη μα συνάμα μελωδική .

27. LYKKE  LI          I  NEVER  LEARN

Από τη Σουηδία η Lykke Li , χαμηλώνει τους τόνους στο τρίτο της άλμπουμ και δημιουργεί έναν δίσκο περισσότερο ατμοσφαιρικό και συναισθηματικό

28. OUGHT      MORE THAN ANY  OTHER  DAY

Στο More than any othe day , την πρώτη τους δουλειά , στρέφουν τα βλέμματά τους προς τους Television , τους Talking Heads , τους Pavement και τους Pere Ubu , συνθέτουν μία σειρά από τραγούδια που αναφλέγονται σιγά σιγά και αποδεσμεύουν στην κορύφωσή τους απόγνωση , ενέργεια και πάθος .

29. LA   ROUX   TROUBLE  IN  PARADISE

Η Elly Jackson , με το ανδρόγυνο παρουσιαστικό της ,υπογράφει το Trouble in Paradise ως το μοναδικό πλέον μέλος των La Roux . Η ίδια δηλώνει ότι έχει επηρεαστεί από τον ήχο της Donna Summer , της Grace Jones και των Tom Tom Club , αλλά σ’ αυτό το δίσκο επιλέγει να δημιουργήσει έναν πιο ζεστό και αισθησιακό ηλεκτρονικό ήχο .

30. ICEAGE     PLOWING  INTO  THE  FIELD OF  LOVE

Το post punk συγκρότημα από τη Δανία αναμειγνύει τον ωμό ήχο του με εκείνο των Bad Seeds και το αποτέλεσμα είναι ένας ρομαντικά σκοτεινός blues punk δίσκος