Τάσος Λειβαδίτης 'Έρωτας"

Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους,

δαγκώθηκαν  , στα  νύχια  τους μείναν κομμάτια δέρμα , γδαρθήκανε 

σαν δυο ανυπεράσπιστοι  εχθροί , σε μια στιγμή , αλλόφρονες ,ματωμένοι,

βγάλανε μια κραυγή

σα ναυαγοί ,που, λίγο πριν ξεψυχήσουν , θαρρούν πως βλέπουν φώτα ,

κάπου μακριά.

Κι όταν ξημέρωσε , τα σώματά τους  σα δυο μεγάλα  ψαροκόκκαλα

ξεβρασμένα στην όχθη ενός  καινούργιου  μάταιου πρωινού 

...Έρωτας ; ή τελικά μια βούληση προς την αφαίμαξη κάθε ίχνους ζωής , προκειμένου να βιωθεί το ανεπανάληπτο ; Κι από ποιον άραγε να κρυφτεί κανείς κατά το σμίξιμο των σωμάτων , αν όχι από τον ίδιο του τον εαυτό , τον οποίο κουβαλάει σα βάρος σε τέτοιες ώρες που απαιτείται η έκσταση; Και για τούτο , τα τεκμήρια είναι μόνο επώδυνες σωματικές εκδηλώσεις : δαγκωματιές , γδαρσίματα , λάφυρα σάρκας πάνω στα νύχια. Αντί για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα , τη "φιλότητα" , απομένει το "νείκος" , μια απόσταση που εκτονώνεται μέσα από πολεμικές ιαχές ή μια ψευδαίσθηση σωτηρίας . Αλλά το ξημέρωμα βρίσκει πάντα αντί για ολοκληρωμένες αισθήσεις τ' απομεινάρια τους .Μια έλλειψη .Έναν σκελετό. Και το χειρότερο όλων είναι πώς αυτή η παράσταση επαναλαμβάνεται πάντα με κάθε νέα αναλαμπή της επιθυμίας . 

Κώστας  Τσιαχρής