Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Νομάδες

  Τίποτε δεν μας δένει με τον ίδιο τόπο Μας κουβαλάει  και κουβαλάμε ο ένας τη γενιά του άλλου Όσο ανοιγοκλείνει τα μάτια του ένας αιώνας  Ή...

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

Kώστας Τσιαχρής Επί ξυρού ακμής

 



Σάμπως   σε   αυτό  το   κοφτερό  ξυράφι

κάθεται     όλη   σου   η  δύναμη   

και   πέρα   από αυτό  είσαι απλώς   ένα    ριγμένο  κάστρο

ιαχή  που βγαίνει     από    ένα  μέταλλο  

για  να  αντρειώσει  αυτά τα  μήπως   όχι     του χεριού  σου 

Όταν  σέρνεται  στο  στήθος    η  λεπίδα 

και  πετάγεται  γαρύφαλλο  το  κρέας   κομμένο 

κι     έντρομος  τραυλίζεις   :  νυν  τον δούλον  σου   απολύεις

απορώντας        τι      απομένει   

πίσω   απ’ την τομή : 

ένα    τραύμα   ή  μια  ανεμώνη  ; 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου