Κώστας Τσιαχρής Σαβουάρ Βιβρ

 

Θα ανοίξουμε πανιά ένα βράδυ 

Αποχαιρετώντας 

μια ιδέα που έφαγε τα νιάτα της 

στο χτίσιμο του αρώματος 

αυτού του  αγριολούλουδου

που φύτρωσε ποιος ξέρει πως 

σα ζούγκλα δίχως άδεια δόμησης 

στο στήθος μας 

στο μέρος της ανάσας 

Και θα ζητήσουμε 

απ' τις  νέες ιδέες 

πριν απλώσουν ρίζα και σκιά 

συστάσεις 

προϋπηρεσία σε κήπο 

ή δίπλωμα  κηπουρικής 

για να κλαδεύουν μόνες  τους 

στο άψε σβήσε 

την περίσσια χλωροφύλλη

και τον homo erectus 

που παλεύει με ζιζάνια 

να τινάξει στον αέρα 

τους κανόνες ευγενείας 

Το σαβουάρ βιβρ των λουλουδιών 

Κώστας Τσιαχρής Αλεξανδρούπολη

 

Εικαστικό  : Caren Van Herwaarden

Έτσι όπως αναβόσβηνε η λύπη στο  λιμάνι

μας  πήρε ένας αέρας στα φτερά του

Το δάκρυ έμοιαζε με ανθάκι από λεμόνι

κι ήταν Δεκέμβρης  ξημερώματα  Σαββάτου

 

Τι φως χωρίς να φέγγει μας τρυπούσε

από το στήθος ως την πλάτη με σπαθί

Απ’το βαπόρι  ένα χέρι χαιρετούσε

και το ταξίδι κάθονταν σκυφτό στην κουπαστή

 

Βαλίτσες άνοιγαν και κλείναν  σα σελίδες

Ένας βαστάζος διάβαζε τις αμαρτίες των άλλων

Τα σύννεφα  θυμίζαν   πυραμίδες

κι έβγαζε κάτι ηλεκτρικό το περιβάλλον

 

Α πώς εσύ  και πώς εγώ σε αυτή τη μουσική

ένας τον άλλον κοίταε με ναυτία

Κι όσο δυνάμωναν  των γλάρων οι κρωγμοί

πλημμύριζαν τα αυτιά μας  Θε μου μελωδία 

[Από  τα  "Λυρικά  Βάθη" ]   

 

 

Κώστας Τσιαχρής Ο κουμπαράς

 

Εικαστικό  : Gabriel  Isak 

 

Το τελευταίο  εναπομείναν νόμισμα

σε αυτόν τον κουμπαρά

είναι ένας σκουριασμένος ρόλος

που δεν έπαιξα

Και τώρα κάθεται  φυλακισμένος

και βροντάει

στο ψυχρό μεταλλικό  κουτί

Κι εγώ μετράω

τις φυλές που ανακατεύτηκαν   στο αίμα μου

Τα άλλα κέρματα 

που  δόθηκαν ως πουρμπουάρ

στους  Χάροντες  που με επισκέπτονταν

Το  χαρτονόμισμα   που πλήρωνε

στους  Χτίστες η ζωή  μου

Αν σπάσει ο κουμπαράς

Τόσες  οικονομίες 

έρωτα  σιωπής οδύνης

φυλαγμένες  τώρα κάτω από το στρώμα

θα ριχτούν ξανά 

στον σκουριασμένο   ρόλο

Που έτοιμος γυαλιστερός

θα μάθει πια τα λόγια του

μετά από τόσες  πρόβες αφωνίας

Κι ένα θέατρο με το στόμα ανοιχτό

θα προσκυνάει όρθιο

αντί τον θεατρίνο

τον υποβολέα  

[Από  τις  "Παραλογές"]  

Κώστας Τσιαχρής Συνταξιούχος διάβολος

 

Ούτε παρών ούτε απών

Γιατί  όχι ;

Τρία τέταρτα νεκρός

Και κάτι καίγεται απάνω μου

Σαν μυρωδιά καρδιάς

που άρπαξε απ’το πάθος της

Δηλώνω ένα τέταρτο

συνταξιούχος  διάβολος

και ζω από δυο  κολάσεις

σε άθλιο κράτος

Με φορολογούν στεγνά

για κέρατα πολυτελείας

και για ουρά  με μήκος

το ένα πόδι της Χαλκιδικής

Και περιμένουν από μένα λέει

που νιώθω

διοξείδιο του άνθρακα με στόμα και μιλιά 

Με την εντόσθια φωτιά μου

με τα φιλικά στο περιβάλλον κάρβουνα

και τα καζάνια που δουλεύουν

στο ένστικτό μου νύχτα μέρα

να φανεί ο μεσσίας

στο μεγάλο πρόβλημα της χώρας

 

Της υπεργεννητικότητας  αγγέλων 

Κώστας Τσιαχρής Οξύμωρο

 

Και θα'θελα  να μου απαντήσεις 

σαν άνεμος προς άνεμο 

Βάζοντας στην άκρη γραφικά τοπία 

με ακίνητες βαρκούλες 

σε ακίνητα  νερά 

Φυσώντας με αλύπητα εκεί που σε φυσάω 

Πώς θα μπορέσουμε εμείς 

που  πάλεψε η ζωή μας να μη γίνει 

ένα έθιμο εκατό βημάτων 

που μεγάλωσε η φωνή μας στις ερήμους

με ακρίδες και με  μέλι 

να πολιτογραφηθούμε κύριοι 

στις μεγάλες πολιτείες 

των ποιητών ; 

Κώστας Τσιαχρής Οχλοκρατίας ανάγνωσμα

 

Όσες φορές αφήνεσαι  να γίνεις όχλος 

Ένα γεράνι μαζεύει  τις ρίζες του 

και τις φυτεύει αλλού

Ανοίγει ένα παράθυρο στο στήθος  

και με τρόμο σε κοιτάει η καρδιά σου 

και ρωτάει :Ποιος είσαι; 

Μια απάντηση που δεν την απαντάς 

σε απογράφει ως κατοικίδιο ζώο του σώματός σου 

Απ'τα κάτεργα της ομιλίας σου 

ελευθερώνεται ένας δολοφόνος

Σε σκοτώνει 

και νομίζεις ότι σου χαρίζει ένα σπαθί 

Κάτι ανώνυμο σου μαχαιρώνει το επώνυμο 

Σε αποκληρώνει  η ίδια σου η φωνή σου 

Και κατεβαίνεις είκοσι πατώματα 

πιο κάτω από τη φτώχια 

Κώστας Τσιαχρής Αναζήτηση ταυτότητας

 

Όταν αισθάνεσαι λαός 

από  ένα μόνο άτομο 

ή άτομο από  άπειρους λαούς 

προγόνων κι απογόνων 

Πάλεψε ανάμεσα 

σε δυο γενιές δικό σου κρέας 

να φτιάσεις μια  καταγωγή 

απ' την πρόσθεση δυο κεραυνών 

που το άθροισμα τους ζωντανεύει 

ανάβοντας   τη γέννα 

στο απολιθωμένο έμβρυο  

την  καρδιά  σου