Σε μια σακούλα μαύρη για σκουπίδια
Παραγεμίζω και στριμώχνω
ό,τι φανταστείς
Πράματα με αξία κι άλλα που δεν είναι
Ούτε να τα φτύνεις
Και προπάντων με περίσσιο φόβο
Ολόγυρα κοιτάζω μη σκιστεί το νάιλον
μη χυθεί στο χώμα κάτι απ' το σωρό
Ώσπου κι ο ίδιος μπαίνω μέσα
Μη με χάσω
Σφίγγω με τα χέρια το κορδόνι
ανάμεσα σε πεθαμένους στίχους
σ´ ένα χάος από χαρτούρα
κι αναμνηστικά σε αμνησία
Κι έτσι σφραγισμένος από μέσα
λες και μ' επισκέπτεται ο Λιαντίνης
μ' ένα μάθημα έντιμου θανάτου
Λογαριάζεται και λογαριάζομαι χαμένος
μεταξύ πραγμάτων που δε μ' έμαθαν
και δεν τα ξέρω
Κοιταζόμαστε με μίσος
Ποιος θ' ανοίξει παραπάνω τα πνευμόνια
Ποιος θα κάμει τη βαθύτερη ανάσα
Σε πρωτάθλημα οξυγόνου
Που ολοένα και τελειώνουν τα ψωμιά του
Κ. Τσιαχρής