Είμαι ένας κυνηγός πενηντακάμποσων ζωών
που λιώνουνε μαζί με τις σταγόνες
από τα κεράκια μιας γενέθλιας τούρτας
Μ' ένα φύσημα γερό
Θα σβήσουν επιτέλους
όλα μου τα ποιήματα
Και θα τα βρουν πρωί πρωί
καψαλισμένα
αναμνήσεις μαυρισμένες
από φόβο, αίνιγμα ή σιωπή
επάνω στα φαράσια τους οι καθαρίστριες
Απορημένες θα σηκώσουν
Θα διαβάσουν απ' τις στάχτες
τις πενηντακάμποσες ζωές
Κι όσο θα σκίζει πιο βαθιά ο ήλιος την ημέρα
όσο θα πέφτει πιο βαρύς ο ουρανός στην πόλη
Θα ανεβαίνει απ' τη γραφή μου ένας κρότος
Ένα σπάσιμο παλιών
και πλέον ξεχαρβαλωμένων κόσμων
Κ. Τσιαχρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου