Συνομιλία με ένα ποίημα της Μαρίας Σκουρολιάκου : "Στο Καταχείμωνο"

Στο   καταχείμωνο

Βάλθηκα  μες στο  καταχείμωνο

να  ξεφυλλίζω άνοιξη

Προσκάλεσα  τις θύμησες ,

τα  γράμματα  και τα ρολόγια

                                      

Τους  όρκους που υπέγραφαν το «σ’ αγαπώ»

τις  ώρες  που  ξεχνούσαν  τ΄όνομά τους.

Τα δέντρα στη συνωμοσία  των φιλιών

το αστέρι που βαφτίσαμε «σε θέλω».

Τα χέρια  που κλειδώνανε  τα  δάχτυλα.

Της μεθυσμένης χλόης το πανδοχείο.

Του  πεύκου  τον κορμό  που ονοματίσαμε

καρφώνοντας  ανάποδα τον ουρανό.

Την οροφή ανάστροφα  των φύλλων

να  εξομολογεί  γυμνά  τα  σώματα.

Γλυκό κρασί  που κοινωνάει ο έρωτας

και  βάφει  τ’ όνειρο με κόκκινες μανόλιες.

Απ’ τις παλιές φωτογραφίες

πέφτουν στη γη μικρές ροδιές.

Ριζώνουνε στον κήπο, μεγαλώνουνε

απλώνουν στα παράθυρα κλωνάρια.

Απ΄τις φωτογραφίες φυσάνε μουσικές

σαν χελιδόνια που έρχονται και πάνε.

Βάλθηκα  μες στο  καταχείμωνο

να  ξεφυλλίζω αγάπη.

Γράφει  ο   Κώστας  Τσιαχρής  [Ν.Ν]  για το  ποίημα

Άγιος  ο  λυρισμός  και  η  καταλυτική του δύναμη .Φως και μαγεία που ανασηκώνονται  από τις  λέξεις , κυριεύουν πρώτα τα μάτια κι ύστερα με το αίμα ταξιδεύουν  με ορμή στο μυαλό  και το  σπρώχνουν να φύγει από τη θέση του , να  δει το αλλιώς των πραγμάτων ,το  εκεί  μέσα  στο εδώ . Δύναμη  λόγου  χωρίς  ο λόγος να φτάνει σε  υπερβολές . Αφαίρεση στο  βαθμό που πρέπει και γι’ αυτό που  πρέπει . Όσο χρειάζεται  δηλαδή για να  πάρει από το όνειρο  τα υπόλοιπα κομμάτια  ο αναγνώστης και να τα  απιθώσει  με τη δική του ευαισθησία  πάνω στο σώμα αυτής της ποίησης.  Κι έπειτα είναι αυτή η  αφοπλιστικά  ομιλούσα  νοσταλγία που  ναι δε γίνεται , σε αρπάζει  από το μανίκι και  σε  σέρνει  στο δικό της  αφηγηματικό  ρυθμό .Εξιστορεί  την ομορφιά  και την αλλοτινή ανάταση. Γαληνεύει με τον παραμυθητικό  της  οίστρο  τους τωρινούς φόβους , υψώνει ανάχωμα στην απειλητική επέλαση  της  παγωνιάς . Αλλά πάνω απ΄ όλα  φέγγει κάτι  ανθρώπινο μέσα σ’ αυτό το ποίημα, η απόδειξη ότι  απ’ το σώμα   κι απ΄ τη γλώσσα  αποσπώνται  μερικές  φορές απροσδόκητα  θαύματα.

Η  Μαρία  Σκουρολιάκου είναι  ποιήτρια  , Μέλος  της  Εταιρείας  Ελλήνων Λογοτεχνών  και άλλων  Ενώσεων . Έχει  εκδώσει  τις  ποιητικές  συλλογές  :  «Δακτυλικά αποτυπώματα» [2005]  , «Ακάθιστος  Λόγος»  [2008]  ,  «Αντίδωρο  καρδιάς» [2013] και  «Χρώμα Αύριο»  [2015] . Το  ποίημα  «Στο  Καταχείμωνο»  περιέχεται  στη συλλογή  « Χρώμα Αύριο»