Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Κώστας Τσιαχρής "Κ.Τ. Λυόμενος"

     



                                           «Και Δοῦναι Την Ψυχήν Αὐτοῦ Λύτρον Ἀντί Πολλῶν»  
                                                                                  Ματθ. 20.28

Μετά  από  τόση ευωχία
συνεργασία  με γύπες
κι άλλα  αρπακτικά
Αφού το μάτι  χάρηκε 
και μέτρησε  το βιός του
με την ένταση που αρμόζει 
στους φονιάδες
τι σας πειράζει λίγη αχαριστία 
για την τιμή των όπλων;

Κι όμως
θα πέρναγε για θαύμα
αν εξαγόραζαν τα λύτρα 
τη λαχτάρα για υποκλίσεις 
και τιμές
Θα φάνταζε μικρότητα
ή ακόμη κι αυταπάτη
δόλιο  πάρε δώσε 

Εσείς που περιμένατε
μια λάμψη  ευγνωμοσύνης
ή έστω ταπεινής σιωπής 
χτυπήσατε την πόρτα
και σας άνοιξε άλλος κόσμος
Φορούσατε  το σκάφανδρο
Φορούσα τ' οξυγόνο
κι ήτανε τόσο λίγη ανάσα
που το φούσκωμα στο στήθος
ακουγόταν κούφιο

Χτυπήσατε την πόρτα
και σας άνοιξε άλλος κόσμος
και το συκώτι που φαγώθηκε 
έμεινε λειψό  για πάντα 
ένα τρεμάμενο και σκάρτο δόλωμα
Και τώρα σας ζητώ επιτέλους 
να μ'αφήσετε μες στην ανησυχία μου
ν' αναβοσβήνω σα φανάρι  χαλασμένο 
να μπερδεύω τ' ανθρωπάκια 
που νομίζουν  
πως χαρίζονται έτσι εύκολα 
           οι φωτιές 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου