Μεσογείων 54

 

Στον αριθμό 54 της λεωφόρου Μεσογείων 

Ξαναζωντάνεψε το ερωτικό μου παρελθόν 

σ' ένα ωραίο χαμόγελο 

που πέρασε και διασταυρώθηκε 

για μια στιγμή με το δικό μου 

Και τώρα περιμένω στο φανάρι  υπομονετικά 

Ένας άνθρωπος με πνιγηρό παρόν 

να τρέξει απ'την απέναντι πλευρά 

ένας  έρωτας 

να με ξεθάψει 

Φανάρι κόκκινο φανάρι πράσινο 

Αναβοσβηνουν όλα εκείνα 

που με γέρασαν

χωρίς ποτέ μου να τα ζήσω 

Και πώς σβουρίζουν έτσι αλύπητα 

τα μηχανάκια που περνούν; 

54 απόπειρες αυτοκτονίας εν κινήσει 

Μονάχα η ελπίδα μου απομένει 

Να σε λίγο  όπου να' ναι θα φανεί

Πεζός ή φτερωτός 

ο έρωτας απ'την απέναντι πλευρά

Και θα κραυγάσει 

μες στο πανδαιμόνιο από φωνές 

και από κόρνες  :

Νεογέννητος

Με το σπαθί σου 

Πάλι νεογέννητος 

Κώστας Τσιαχρής 

Ετών 53

 

Εγώ κι άλλοι 53

53 και άλλοι εγώ 

Κάποιος   απ' όλους 

κι όλοι από κάποιον 

τρέφονται και ζουν 

μαζί με μένα 

που δε ζω ποτέ μαζί τους 

Λένε περπατούν  κοντά μου 

Αλλά  δε μένει 

ούτε ένας ίσκιος 

πίσω από το βάδισμα τους 

στη σκιά μου 

Είμαστε 53 μέσα σε έναν 

Κι ένας που δουλεύει για 53 

Μπροστά από το κεράκι αριθμός 53 

δίνουμε μεγάλες υποσχέσεις 

Στα 53 θα κόψω τα τηγανητά 

Θα αλλάξω τη βαφή μαλλιών 

Για να ταιριάζει 

στην αισθητική σας 

για τους πενηνταρηδες 

Θα βάλω γκρίζα μούσια

γκρίζα οπτική στις συννεφιές μου 

Θα γεράσω σα να ζω 53 ζωές 

και για 53 φορές 

θα στερηθώ το σεξ 

Μπας και  μονάσει στο μυαλό μου

μια για πάντα 

Ο πειρασμός  μιας παραπάνω 

ψευτοεφηβείας

Κώστας Τσιαχρής 

Προσεχώς κατεδαφιστέο

 

Όσοι κατοίκησαν αυτό το σώμα 

Τις αναπνοές του 

Το ασημένιο λέπι του ιδρώτα 

Ξαφνικά τινάγματα στον ύπνο 

από κολλώδη όνειρα 

Τις μυστικές του συμφωνίες 

Με τον διάβολο ή με τον Θεό 

Αυτοί που βάστηξαν στο χέρι 

τα κλειδιά του 

Που έπαιξαν το φάντασμα 

και τρόμαξαν  οι ίδιοι 

απ' το κυνηγητό του  

Που έβαψαν το  φράχτη αόρατο 

Σκοντάφτοντας επάνω 

στην ανυπαρξία τους

Κι όσοι   έκλεισαν τα τετραγωνικά του 

στην παλάμη τους 

κι αισθάνθηκαν ευήλιοι κι ευάεροι 

κατοχυρώνοντας  στην πυλωτή μια θέση 

να παρκάρουν τη ζωή τους 

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Αυτό το σώμα προσεχώς

Κατεδαφίζεται 

Και πριν προφτάσουν

οι πλανόδιοι παλιατζήδες 

και ρημάξουν τα σιδερικά  του 

Ας φροντίσουν οι παλιοί του εραστές 

Να επισκεφθούν 

για τελευταία φορά 

απαθανατίζοντας την πρόσοψή του 

Κώστας Τσιαχρής 

Homo digitalis

Μπορώ να υπερηφανευτώ 

Πως άλλο δε μου λείπει πια  

ένα μικρό μπουμπούκι αμυγδαλιάς 

στο τέλος του χειμώνα 

Μια μαλακιά γραμμή 

στο βάθος του ορίζοντα το σούρουπο 

Δε μου χρειάζονται 

ένα άγγιγμα στον ώμο 

Ένα κεφάλι 

ακουμπισμένο στοργικά 

στο στήθος 

Και δε μου λείπει να σου λείπω 

αργά τα βράδια 

Πατώντας στην οθόνη μου ένα κλικ 

Μπορώ και ρέω παντού 

Κι είμαι τα πάντα 

Κώστας Τσιαχρής 

Ανασφάλεια

 

 Έτσι όπως ανεβαίνουν πια 

τα μάτια μου 

στην όραση  φιλήσυχου πολίτη 

Και βλέπω μόνο τάξη και ασφάλεια στο κορμί μου 

Φοβάμαι μη κι ένας ρουφιάνος πόθος με προδώσει 

Και σκίσει μπρος στα μάτια 

του αστυφύλακα  της βάρδιας 

Το πιστοποιητικό των σαρκικών μου φρονημάτων 

Μην καταλήξω πάλι εξόριστος

να σπάω πέτρες 

υπογράφοντας δηλώσεις 

μουρμουρώντας δεκαλόγους 

σε νησιά του μαρτυρίου 

Κώστας Τσιαχρής 

Πράξη ανθρώπινου μεγαλείου

 

Αν  δώσουμε 

Όταν μπορέσει κάποτε με το καλό 

και φτάσει η ευφυΐα μας 

να ζωντανέψει ακατοίκητους πλανήτες 

Μοναχά στους μύκητες στις αμοιβάδες στα βακτήρια

το προνόμιο να  κατασκευάζουν 

αποικίες στους  μελλοντικούς αιώνες 

Ίσως γεννηθεί από την αρχή 

πρωτόγονα ολοκάθαρη 

η έννοια της ζωής  

Όσο για μας 

τα απομεινάρια των ανθρώπων δίχως ανθρωπιά 

ας βάλουμε τα σκήπτρα 

και το στέμμα μας 

στο πλάνο της  οριστικής καταστροφής 

που τόσο τέλεια 

Χρόνο με το χρόνο 

Μέρα με τη μέρα 

αποθηκεύουμε 

στις γλάστρες του σπιτιού μας 

Κάνοντας το σπόρο του Αδάμ 

μέσα στα χέρια μας 

Να μοιάζει με χειροβομβίδα

Έτοιμη να εκραγεί 

Κάτω  απ' το φύλλο της συκής 

που ακόμη την κρατάει 

ασφαλισμένη 

Κώστας Τσιαχρής