Απορία ψάλτου

 

Ο Πέτρος έκλαψε μετά το λάλημα του πετεινού 

Θυμήθηκε την αποτρόπαια  πράξη 

Τα καρφιά που γρήγορα θα αποτελείωναν την αγάπη 

Ένας ληστής του φώναξε: Προδότη 

Σκάνδαλο αιώνων 

Νόμισες  θα  ξεμπέρδευε μαζί σου η Ιστορία

μ'  ένα κλάμα 

Ένα πουλί του ξαναφώναξε : Αδικία 

Χωρούσε δύο κεφάλια 

δύο καθάρματα η θηλιά 

που μέσα της κρεμάστηκε η άλλη προδοσία 

Του Ιούδα 

...Τώρα στ' αλήθεια ήταν δάκρυα αγάπης 

ή μονάχα ξέπλυμα ενοχής 

-μπορεί και φόβου - 

για τις εξηγήσεις που ήθελε δεν ήθελε 

έπρεπε να δώσει 

στις ερχόμενες στρατιές των οπαδών 

ή  και των δήμιων  του ραβίνου; 

Κώστας Τσιαχρής