Για πόσον καιρό θα παίζουμε ακόμη αυτό το παιχνίδι
με το ένα χέρι ακόμη απαλό
κι αδούλευτο
το χέρι που όπως ακουμπάει τη λάσπη
σχηματίζονται αγγεία αγάπης;
Για πόσον καιρό
το άλλο χέρι γαντζωμένο
απ'τις καλύτερες στιγμές
μιας αμαρτίας
για πόσον καιρό
θα δίνεται ενέχυρο
στον δισταγμό ;
Ποιο χέρι θα τραβήξει δυνατότερα
το νόημα στη μεριά του;
Προτού μετρήσει ο επόπτης :
Ένα ....δύο....τραβάτε
και τα χείλη γίνουν
μια παρένθεση που ξεριζώνει από τα σωθικά της τους κανόνες
μια παρένθεση πιο βρόμικη
και υγρή
κι από την πιο περπατημένη λέξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου