Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022

Κώστας Τσιαχρής Εικονικοί αυτόχειρες

 


Δεν έχουμε απολύτως τίποτε να παζαρἐψουμε οι δυο μας

Το όμοιο σκοτώνει αυτό  που παριστἀνει το όμοιο * 

Του  είπε ο θάνατος του Καρυωτάκη

Είστε πολύ θνητός για τέτοιο τέλος 

Ούτε που  μπήγει το κεντρί του κάποιο    ένστικτο  αυτοσυντριβής 

μέσα   στους  στίχους σας  

Πώς θα γυρίσει καταπάνω σας η μοίρα ;

Πώς θα σας πνίξουν χέρια που δεν ξέρουν να αγκαλιάζουν ;

Ακόμη και η λύπη σας δεν έχει κάτι αισθητικό

όπως παράδειγμα ένα φέρσιμο ουρανού με καταιγίδα

Απ’ την αισθητική σας  στάζει χώμα 

Αδίκως τείνετε τα δάχτυλα  ή το βλέμμα  σας στο χάος 

Απέχετε πολλά  καθίσματα  απ’ το θέαμα του χάους  

Κι αυτό που παρακολουθείτε  εκστατικά  

Δεν είναι άλλο  από μια πρόβα του ιδεώδους χάους

Σε μια  σκηνοθεσία  της αυλαίας  εναντίον του έργου 


Από  την  " Αναπαράσταση  πνιγμού" 





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου