Ο μώλωπας
στο δεξιό της μάγουλο άνοιξε
Άπλωσε τη μελάνη του
αρπακτικά
Σκέπασε όλο της το πρόσωπο
Σκέπασε όλη τη ζωή μας
Έγινε μια σκοτεινιά
που μας τρομάζει
Και δεν περπατάμε πια
όταν πέφτει σούρουπο
στα μάτια της
Γιατί δεν έχουμε αλλά σκάγια
να πυροβολήσουμε τον λύκο
πίσω από τα λόγια μας
Γιατί τα λόγια μας
δεν έχουν μάθει να πυροβολούν
τους φόβους τους
Και μόνο περιμένουμε
σα λούτρινα κουκλάκια
Σε ένα γυάλινο κουτί
Σε λουνα παρκ
Μήπως και μας σηκώσει
από θαύμα για βραβείο
η δαγκάνα
Κώστας Τσιαχρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου