Ένας Νέρωνας

Όπως σωριάζεται η στάχτη 

από τα κούτσουρα στο τζάκι 

ολοένα μοιάζω με ένα Νέρωνα 

που η Ρώμη διάβασε στα μάτια του 

τα σχέδια εμπρησμού της 

και τον καίει 

ως σαμποτέρ 

προτού την κάψει 

γιατί τόλμησε να φανταστεί

(φρικτά αφελής)

πως  με ένα σπίρτο 

θα γινόταν παρανάλωμα 

η αιώνια πόλη 

Τώρα κάθεται μισοκαμμένος 

Βλέπει αποκαΐδια 

τις ωραίες  φιλοδοξίες 

Ένα φάντασμα φωτιάς 

αγκομαχώντας 

ψήνει τον καφέ του σ' ένα μπρίκι

Σαν  ιδέα 

που πήρε να κοχλάζει 

πάνω στη στιγμή που θα ριχνόταν 

το καϊμάκι στο φλιτζάνι 

Κώστας Τσιαχρής