Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

Κώστας   Τσιαχρής   Η   απαγωγή  


Στη  μνήμη   Γ.Τ.


Θα   ήμουν μόνο  
εγώ
όταν  έπεσε  ο  διακόπτης
στην  καρδιά  σου
και   σκοτείνιασε   το  αίμα
κι  έψαχνα κερί
για  να  το ανάψω πάλι
που  είδα
ναι   δεν κάνω λάθος  είδα
ένα  μικρό  ελικόπτερο
που  ανέβαινε  απ'το  στήθος  σου
και  μέσα  αιχμάλωτο
των ουρανών
για  πάντα
το   χαμόγελό  σου 


Κώστας   Τσιαχρής   Ο  λαβύρινθος 

            


Τώρα  το  νοιώθω 
η   πιο  βαθιά  πρωτοτυπία
είναι  εκείνη η   απλότητα
που   βγαίνει  ελεύθερη 
μετά  από  χρόνια  
καταδίκης   στον λαβύρινθο 
Η  απλότητα  που  αντί  να  γίνει  γεύμα 
τρώει   πρώτη  εκείνη 
τον Μινώταυρο 
κι   αφήνει   τους   ανίδεους
να   τάζουν όλο  τους  το  βιός
για   λίγα   μέτρα  μίτο   
δίχως   σημασία 




Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019

Κώστας  Τσιαχρής  Επαιτεία 



Σαν  εκείνον
τον ψευτοτυφλό
αργά το βράδυ 
μπαίνει  μέσα  στα  πορνεία
ζητιανεύει
λίγη   αγάπη  λίγο  σώμα
με  τα μάτια
τάχα  τσακισμένα 
από  τις  μύριες   απορρίψεις
με τα  χείλη
έτοιμα  να  πέσουν
γινωμένες   ασωτίες
Τον   κοιτάζουνε  καχύποπτα
οι  κοπέλες 
σφίγγουνε  τα  κέρματα
καλού  κακού  στις  τσέπες
Βρώμισε  από  πρεζόνια  του  έρωτα
ο   τόπος

Άλλος  ένας  ενοχλητικός
που  παριστάνει  
αλάνθαστα   το  θύμα 




Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Κώστας   Τσιαχρής  Από  κάτω   χάος 



Είναι   που  με  βαδίζει  ένας  Γολγοθάς
κι  έρχομαι   κάθε  τόσο
φτύνω  κομμάτια  έρωτα
αντί   για  λέξεις

Ορκίζομαι  να πω  παραμύθια :
Μα  τον αμφίβιο  εαυτό  μου
μισός  πληγή  και  μισός  ιδέα
Η  ζωή  μου τριγυρνάει
με  τρύπιες  κάλτσες
μεταξύ  αγίων και   φαντασμάτων

-Και  μεταξύ  μας
προτιμώ  την κουβεντούλα
με  τα  φαντάσματα
Κοιτάζοντας το  πρόσωπό  μου
στον καθρέφτη
να  βλέπω  μονάχα  λευκό  σεντόνι
Κι  από  κάτω ; 
Χάος 







Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019

Κώστας   Τσιαχρής   "Ο   φόβος" 



Μόλις  μυριστεί  ανοιχτή πόρτα 
μπαίνει  άοσμος
βγάζει  τα   πόδια  του στο χαλάκι  
να μη μείνουν  ίχνη
και με  ένα  σάλτο  αράζει 
στον  μεγάλο  καναπέ
Έπειτα  φτάνουν 
με   πετσέτες  
μοσχοσάπουνο  
λεκάνες  με  νερό
ανήλικοι   στοχασμοί
που  τους  πλένει τα πόδια
Κύριε  σύ  μου  νίπτεις τους πόδας;
Δεν είδατε ;  Δε  μάθατε;  
Ο  πόλεμος  αρχίζει  με  τα  κανόνια   του  έρωτα 
πρώτα  ανακωχή   με  το   αντίπαλο  αίμα
κι  έπειτα   πυρ   ομαδόν 
στο   ψαχνό   που  ψάχνει 
τον  μεγάλο    γητευτή του 
Ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ' ἐμοῦ.