Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Χειμερία νάρκη

Η ωραιότατη αρκούδα μας  Η νεολαία Αν κάποτε  μέσα στο καταχείμωνο  ηχήσει  η σειρήνα ενός συναγερμού  μετά από κάμποσα χασμουρητά  σηκώνετα...

Σάββατο 11 Μαρτίου 2023

Χειμερία νάρκη



Η ωραιότατη αρκούδα μας 

Η νεολαία

Αν κάποτε 

μέσα στο καταχείμωνο 

ηχήσει 

η σειρήνα ενός συναγερμού 

μετά από κάμποσα χασμουρητά 

σηκώνεται στα δύο πόδια 

Ρίχνει   την καμπούρα της 

στο χώμα 

Βγαίνει στις πορείες

Στα συλλαλητήρια 

Σα να μην ήταν

έπειτα από μήνες χειμερίας νάρκης 

άμαθα τα πόδια της από χορό 

Σηκώνει λάβαρα 

και λαβωμένα χελιδόνια 

από τα στήθη των συντρόφων 

Ζωγραφίζει σε πανό ουρανούς

που θα γεννήσουν 

κάποτε παράδεισους με μέλι 

για τις μέλλουσες αρκούδες 

των αιώνων 

Όσοι την κοιτάζουν απορούν 

Πώς γίνεται 

Να εξαφανίστηκαν

Όπως ορκίζεται  

απ 'τα πόδια της οι αλυσίδες 

και σε κάθε βήμα 

να αντηχεί επίμονα

το τρίξιμο τους; 


Κώστας Τσιαχρής 






Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023

Η εξημέρωση


Συχνά  ένα  σκυλόψαρο 

μετά από μήνες εξημέρωσης 

το βάζεις  στη μπανιέρα σου 

σε μινιατούρα 

για να παίζεις 

τα απογεύματα

μετά από τη δουλειά

Να το ζουλάς 

Κι όλος χαρά 

μέσα στις πλατσαπλούτσες

να ιστορείς στους φίλους 

την επιτυχία σου 

Και δεν προσέχεις 

Κάθε που σηκώνεσαι 

από το νερό 

Πως βγαίνεις 

με κουτσουρεμένο πόδι 

Ούτε που σε νοιάζει 

ο κατακόκκινος αφρός 

Ούτε που νιώθεις ότι 

Τα σκυλόψαρα 

Και ήμερα ακόμη

Κι από πλαστικό ακόμη 

Και με δόντια ζωγραφιές ακόμη 

Ξέρουν να μυρίζονται 

τους αφελείς κολυμβητές 


Κώστας Τσιαχρής 


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2023

Αντιβαρύτητα

 


Έναν παράξενο κανόνα 

αντιβαρύτητας 

ακολουθεί ο έρωτας 

Όπως αφήνεται 

απ'τα λόγια των πολλών 

Δεν πέφτει κάτω 

Δεν ταΐζει  

πεινασμένα στόματα 

στο χώμα 

Λύνεται απ'το βάρος 

Γίνεται ανάλαφρο έντομο

και πάει να κολλήσει 

όσο πιο ψηλά 

Στους στύλους

με το ηλεκτρικό 

Που λάμπουν 

και τυφλώνουν 

Είτε μέρα 

Είτε νύχτα

τους επίδοξους εναερίτες 



Κώστας Τσιαχρής 

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2023

Το καρμπόν

 



Τι κι αν πατάνε 

Οι ποιητές 

Για να ξεπατικώσουν 

στο αποκάτω φύλλο 

τα φερσίματα 

τους έρωτες 

και τα σκοτάδια άλλων 

Πατιέται μόνο 

κι αντιγράφεται 

το ίδιο το καρμπόν 


Σαν ίσκιοι

Μέσα σε λιοπύρι 

Που από φόβο 

μη μαυρίσουν

Παν  να κάτσουν 

κάτω από άλλους ίσκιους


Κώστας Τσιαχρής 

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2023

Ο ποιητής -ποντίκι

 


Ενσύρματος ή ασύρματος 

Δεν έχει σημασία 

Στο εξής θα σας μιλώ 

με τη μηχανική μου φύση 

Αρκεί να σέρνεται η φωνή μου 

με τη μπίλια της 

στην επιφάνεια των αυτιών σας 

Είτε ακούτε 

είτε σας κουφαίνει

το  πελώριο κλικ 

από τα βάθη της μιλιάς μου 

Άλλωστε 

Δεν είμαι τίποτε άλλο 

από μια συσκευή εισόδου 

στη ζωή σας 

Κι η ροδέλα κύλισης 

τσουλάει με τόσο πόνο 

Όταν πάει ο κέρσορας

στο στήθος σας 

Πετιέται ένα κακέκτυπο καρδιάς 

και πάντα κάνω πίσω 


Κώστας Τσιαχρής 


Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2023

S.O.S.

 




Όσοι ρίχνουνε κροτίδες 

στη ζωή των άλλων 

Ας προσέξουν 

S.O.S.

Πριν πεταχτεί 

Mη σκάσει 

το βεγγαλικό 

στα χέρια τους 

Και πλημμυρίσει αίμα 

η καριέρα τρομοκράτη 

Θάβοντας 

τον υποψήφιο  τρόμο 

μέσα στον αληθινό 


Κώστας Τσιαχρής 


Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2023

Το εγκώμιο του πλήθους

 


Σε κανένα πλήθος 

Δεν υπάρχει γνήσια κίνηση 

Μονάχα μια καταγωγή 

από DNA αγάλματος

Μονάχα μια μετέωρη υπόσχεση 

βημάτων προς τα μπρος 

Τα πλήθη 

Γυροφέρνουν 

σαν πλανήτες 

την εικόνα τους

ή τη φωνή του ρήτορα 

Κοιτούν μπροστά 

και η ματιά τους 

έχει μείνει μίλια πίσω 

Ακούνε μόνο 

τον αντίλαλο της ακοής τους 

που ζητοκραυγάζει 

Κάτω από τα πέλματά τους

ένα ποδοπατημένο 

χορταράκι 

ετοιμάζεται να εκδικηθεί 

Να γίνει αναρριχητική μουτζούρα 

μέσα στην καλλιγραφία

της δύναμής τους 


Κώστας Τσιαχρής 

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023

Λιποταξία

 



Λιποτακτούμε από τη γλώσσα 
των ανθρώπων 
Πάει να πει ότι μιλάμε  
Με το λάλημα του πετεινού 
σε ανήλιαγα σημεία 
μες στο σώμα 
Που το φως δε φτάνει 
Κι αν τα φτάσει 
κόβουν τις αχτίδες του 
δυο θηριώδη σύννεφα 
τα στήθη κάθε μάνας 
που μας βύζαξε 
και δεν ανέχεται 
το σπλάχνο της για μια ζωή 
να κουβαλά τη στάμπα 
λιποτάκτη 

Κώστας Τσιαχρής 

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2023

Οι προσκυνητές

 


Σαν κύκνοι με σκυμμένο το λαιμό 

Οι επιβάτες στο μετρό 

Διαβάζουνε τα κινητά τους 

Πρόσωπα δεν έχουν 

Έχουν  ράμφη

Κι όλο σκύβουν κατανυκτικά 

προς τις οθόνες 

Με την έκσταση  προσκυνητή 

που υπόσχεται αιώνια πίστη 

Κάποτε ένα βήμα πριν 

ανοίξουν τις φτερούγες τους 

για να χαθούν οριστικά 

ανάμεσα στα πίξελ 

ένα  σκούντημα  του διπλανού 

Ένας βήχας 

Η ρομποτική φωνή 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

Διακόπτουν την προσκύνηση 

Κι οι τρομαγμένοι κύκνοι 

ανασηκώνουν το κεφάλι 

και τα  ζαλισμένα μάτια 

προς το άθεο φως 


Κώστας Τσιαχρής 


Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2023

Βάφτιση

 


Εικαστικό: Gustav Klimt 


Δεν το σκέφτηκε καλά ο Ηράκλειτος

Το θέμα είναι να μπαίνεις στα ποτάμια 

και να βγαίνεις  ίδιος 

Ούτε με βρεγμένα πόδια 

Ούτε με το τρέμουλο 

που πιάνει όσους σκέφτονται 

τις παγωμένες όχθες 

Αλλά πάντα με την όψη ενός φτερού 

απείραχτου μες στη νεροποντή 

Μιας Οφηλίας 

που ανταλλάσσει τον πνιγμό της 

μ' ένα μήνα διακοπές 

στους καταρράχτες του Νιαγάρα  

Αλλά  όπως κι αν το δούμε 

όταν  πέφτεις  στο ποτάμι 

Φέρνουν πάλι τα βαφτιστικά σου 

Το σταυρό  το λάδι 

Προσπαθούν να σε βαφτίσουν κάτι ξένο 

Βάζουν μέσα σου τα χέρια τους 

και ψάχνουν 

Μέχρι να τραβήξουν 

από την ουρά σαν ψάρι 

έξω απ' τη ζωή σου 

το  ονοματεπώνυμό σου 


Κώστας Τσιαχρής 





Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2023

Ανάταση χειρών

 



Τις γνήσιες  ήττες 

τις μαθαίνουμε 

αφού σηκώσουμε 

ψηλά το κύπελλο 

κραδαίνοντας το

ώρες στον αέρα 

προς απόλαυση 

του πλήθους 

και ταπείνωση 

του εχθρού 

Μετά την αποθέωση 

τα χέρια μας 

σα να τα παίζει 

κάποιος ξένος 

παραμένουν σηκωμένα 

Όμοια με ληστών 

που παραδίδονται

μετά από μέρες 

ανελέητου κυνηγιού 

Η κούραση 

Η ατέλειωτη ανάταση 

τους δίνουν  πάτημα 

ν' αγανακτήσουν 

Νοσταλγώντας 

τις στιγμές 

που μέσα τους 

ζητούσε καταφύγιο 

το σκυφτό κεφάλι 

του ηττημένου 


Κώστας Τσιαχρής






Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2022

Ημιώροφος

 






                                                        Εικαστικό :Paul Klee


Τα κτήρια τρέχουν τρέχουν τρέχουν

Το ένα  πίσω απ' το μπετόν του  άλλου

Για φανάρια μη ρωτάς 

για τροχονόμους  ή για τήρηση του ΚΟΚ 

Όταν κοιτάς στο κόκκινο τα πάντα 

Πρόστιμα δε σε τρομάζουν 

Οι άνθρωποι των ρετιρέ 

κι οι άνθρωποι των υπογείων 

όταν ανοίγουν τις πληγές τους 

έχουν ίδια θέα 

Στον ακάλυπτο 

Όπου φυτρώνει ένας ευκάλυπτος 

Και το ασανσέρ κολλάει πάντοτε 

στον ημιώροφο 

Πατήστε το κουμπί κινδύνου αγαπημένε 

Μη τα περιμένετε όλα τέλεια 

Είναι να αγγίζει κάποιος πιο βαθιά τον τρόπο 

Με τη φόρα του σπαθιού που κόβει 

Έναν γόρδιο δεσμό 

Ναι ,το αμίλητο μαθαίνει κάποτε μιλιά

Αλλά με  φθόγγους των πουλιών 

Σα χάος μιας σκέψης 

που ενηλικιώνεται

Το ένστικτο σας πάει πολύ 

Με τα γαλάζια μάτια σας 

σκοτώνετε το χρόνο 

ανάμεσα σε δεύτερο και τρίτο όροφο 

Και κολλημένος σαν αράχνη 

εγγεγραμμένη στο μητρώο ανέργων 

Τρώτε από το ίδιο σας το δίχτυ 

Πώς να περισσέψει κάτι 

για τα τόσα έντομα 

που φτερουγίζουν ενοχλητικά 

γύρω απ'τα λόγια σας ; 


Κώστας Τσιαχρής





Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Θεοφάνεια

 


Στην εποχή του φαίνεται 

Ο ποιητής θα κρύβεται 

Ας ψάχνουν κάτω 

από δέκα τόνους σύννεφο 

για να τον  βρουν 

Τις νύχτες 

όταν από το μπουμπουνητό

τρομάζουν κάποιοι 

και πετάγονται 

απότομα 

απ'τον ύπνο 

βλέπουν ξαπλωμένο δίπλα τους 

έναν πελώριο κεραυνό 

που τους χαμογελά 

Αγγίζουν

κι ο ηλεκτρισμός 

δε λέει ν' ανάψει 

το σβησμένο πορτατίφ 

μήπως και δουν καλά καλά 

τι ξεχασμένο θαύμα 

πλάγιαζε για χρόνια 

στο δεξί τους πλάι 

Στη σκοτεινή  μεριά 

του κρεβατιού 

Μόνο σηκώνονται 

Τινάζουν το σεντόνι 

ένα λεπτό 

Και ξαναπέφτουν 

όλο νύστα και μουρμούρα 

Στους μακάριους βυθούς

της μοναξιάς τους 

Μέχρι να τους πιάσει κάποτε 

αν τους πιάσει 

ένα κάτι ...που διψά 


Κώστας Τσιαχρής 




Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022

Σχηματάρι

 


Αντίο πορτοκαλί ποδήλατο 

Πάνω στη σέλα σου 

11 χρονών κουβάλησα το Σχηματάρι 

μιας μαρτυρικής μου ηλικίας 

Τη σκληρότητα των άλλων αγοριών  

που δε συγχώρεσαν ένα τιμόνι 

στολισμένο με ανεμώνες 

Η σκουριασμένη αλυσίδα σου 

δε δένει τίποτε από το παιδί 

που υπήρξα με τον άντρα που είμαι 

Απ' τις ακτίνες σου 

κυλάει στο αίμα μου σκοτάδι 

Αντίο 11 χρονών 

που μόλις τώρα βρίσκω  θάρρος 

και σε ξαναγγίζω 

52 χρόνια κράτησα το φρένο 

πατημένο πάνω σου 

Σε κείνη τη σκηνή  μπροστά στους Ταξιάρχες

Με κομμένη φόρα και κομμένη την ανάσα 

αντιμέτωπος με το δεκαπεντάχρονο νταή 

Που ακόμη τώρα μου ζητάει ξανά 

να κατεβώ από το ποδήλατο 

αν είμαι ακόμη άντρας 

Αντίο  ξεφούσκωτη σαμπρέλα

Που όμως κράτησες 

και μ' έφερες με τα πετάλια μου εδώ 

Σ' αυτή την άκρη των πραγμάτων

Ένα βήμα πριν από το τελευταίο μου Όχι 

Τώρα συχνά όταν δοκιμάζω 

με την τρόμπα 

Μήπως  σε  ξαναφουσκώσω 

Πώς τσουλάς από τα χέρια μου 

χωρίς να θέλω 

από μόνη σου 

πίσω σε εκείνη τη μαρτυρική ηλικία ;


Κώστας Τσιαχρής





Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022

Αναγνώριση πατρότητας τέκνου

 



Τον χρόνο 

αυτή την τερατώδη λέξη 

με τα πέντε γράμματα 

Εμείς οι μέτριοι ποιητές 

τη σχεδιάζουμε 

με ένα μελάνι που μετά από λίγο 

εξαφανίζει 

το έργο και το πρόσωπό μας 

Όλοι σχεδόν 

σκοτώνουμε τον χρόνο 

στα γραπτά μας 

Και ύστερα από πέντε 

δευτερόλεπτα 

Κρατάμε πάλι στοργικά

στην αγκαλιά το βρέφος του

Γινόμαστε κι οι ίδιοι βρέφη 

στη δική του αγκαλιά 

Πατρότητος αγνώστου 

Περιμένοντας κάποια στιγμή 

ένα μέλλον μακρινό 

να μας αναγνωρίσει 

ως νόμιμα παιδιά του 


Κώστας Τσιαχρής