Κώστας Τσιαχρής Φανατισμός

Αυτός  ο κύριος   με  τα  δεμένα μάτια 

με  την  αναπνοή  που καίει   ιδέες 

με  την κουμπότρυπα  για στόμα 

τη μια  στιγμή  με ύψος όσο  δέκα  ουρανοξύστες

την άλλη πιο κοντός  κι  από  μυρμήγκι 

που τα χέρια  του  ό,τι  αγγίζουν  το πετρώνουν 

που  τον λιθοβολούν   κι αναστηλώνεται  σαν Φοίνικας 

ο  κύριος  με  τη μία όψη 

και  τα  πεντακόσια  ονόματα :

μανία ,φλόγα , πίστη, πάθος, ενθουσιασμός ...

ντυμένος  σήμερα  ζητιάνος

χτύπησε  την πόρτα  μου

Άνοιξα με τρόπο

Δώσαμε , ευχαριστώ  πολύ 

τελείωσαν  τα   ψιλά  και  τα χοντρά  μας

Αλλά  τι έκπληξη   απερίγραπτη

που  μόλις  έκλεισα ανακουφισμένος

βρήκα  τον λεγάμενο

στην πολυθρόνα  λάβρο 

με  φωνή ιεροκήρυκα

να  μου απαριθμεί  τους όρους 

για  την από  τούδε   συγκατοίκησή    μας 

Κώστας Τσιαχρής Καθρέφτη καθρεφτάκι μου

Έβαζε  κάθε  βράδυ ένα καινούριο  σώμα 

Καθόταν  ώρες στον καθρέφτη Στολιζόταν 

Πιο  πολύ  κι  από την Άνοιξη 

όταν  ύστερα  από βαρυχειμωνιά  απλώνει   

χρώματα  στα γκρίζα δέντρα  

και στο  γκρίζο χώμα  

Ώρες  στον καθρέφτη  

Τόσο  που    αγανακτούσε  κάποτε

ο καθρέφτης  από τόση  ομορφιά  

Έσπαζε  σε χίλια  μέρη  

και  για  να της   παραδοθεί  μετά   ξανά 

τον  ρώταγε  με  γαλιφιά :

Αγόρι  αγοράκι    μου  

Ποιος  είναι  ο  πιο  καλόβολος 

ο  πιο   υποτακτικός  

καθρέφτης  του κόσμου;

Κώστας Τσιαχρής " Ένα δέντρο στη μέση του δρόμου "

Το  έβλεπα
αλλά  είπα δεν υπάρχει
Οφθαλμαπάτη
από απόσταση  φωνάζει  οφθαλμαπάτη
Στα  καλά  καθούμενα ένα δέντρο
σκέτη ασυνταξία 
Από  που κι ως  που ένα  δέντρο;
Εκεί  στη μέση  της ζωής μου
τέτοιο θράσος 
Που πετάει  στα  αμάξια  
τους καρπούς  του
σπάει  τζάμια
τραγουδάει  σα μάνα  
τους νεκρούς 
Εκεί  στη μέση 
Αποφάσισα 
να  κόψω τις  διαβάσεις 
να μη φοράω 
άλλο πένθος στο μπράτσο
Ας απομείνουν  
δίχως παρενόχληση 
οι καλλίγραμμες  στιγμές

Έφαγα τόση   ζωή
Δε  θα με βρει 
χωρίς  μια τόση δα  κοιλίτσα 
ο θάνατος