Ο Πέτρος έκλαψε μετά το λάλημα του πετεινού
Θυμήθηκε την αποτρόπαια πράξη
Τα καρφιά που γρήγορα θα αποτελείωναν την αγάπη
Ένας ληστής του φώναξε: Προδότη
Σκάνδαλο αιώνων
Νόμισες θα ξεμπέρδευε μαζί σου η Ιστορία
μ' ένα κλάμα
Ένα πουλί του ξαναφώναξε : Αδικία
Χωρούσε δύο κεφάλια
δύο καθάρματα η θηλιά
που μέσα της κρεμάστηκε η άλλη προδοσία
Του Ιούδα
...Τώρα στ' αλήθεια ήταν δάκρυα αγάπης
ή μονάχα ξέπλυμα ενοχής
-μπορεί και φόβου -
για τις εξηγήσεις που ήθελε δεν ήθελε
έπρεπε να δώσει
στις ερχόμενες στρατιές των οπαδών
ή και των δήμιων του ραβίνου;
Κώστας Τσιαχρής
