216
D
Στ’ αλήθεια να πεθάνω θέλω
αφότου μ’ εγκατέλειψε
με δάκρυα πολλά
και μου’ πε αυτό μονάχα
Αχ Σαπφώ Σαπφώ
σε πόσα πάθη βυθιστήκαμε
σ’ αφήνω άθελά μου
σου τ’ ορκίζομαι
Της απαντώ :
να φύγεις δίχως βάρος
και πάντοτε να με θυμάσαι
Το ξέρεις πόσο σε αγαπήσαμε
αλλιώς δε θα μπορούσε
Να σου θυμίσω θέλω μόνο
που τόσο ηδονικά και τρυφερά
μαζί
περάσαμε
βιολέτες τριαντάφυλλα
στεφάνια
που έβαζες πάνω στα μαλλιά σου
και καθόσουν πλάι μου
γιρλάντες καμωμένες
από λούλουδα
στον απαλό λαιμό σου
ολόγυρα
και σκόρπιζες παντού
αρώματα
πολύτιμα
βασιλικά
τα τρυφερά σου
μάγουλα ένα
με τα μαλακά στρωσίδια
και το κορμί σου μάχονταν
τον πόθο άλλων κοριτσιών
και μήτε χορός
μήτε και τέμενος δεν ήταν
που να λείπαμε
κανένα δάσος σκιερό
κανένα γλέντι
Κώστας Τσιαχρής 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου